Naa jaa abril poˈo mä jëmëjt 30, ta Jesus ojts nyijkxy Jerusalén. Të nety nimayë jäˈäy jam nyëjkxtë parë tmëjtunäˈändë ja Paskë. Mä duˈun xyëwdundë, ta nanduˈun tnoˈktë ja jëyujk animal mä templë parë ttukwintsëˈëgëdë Jyobaa. Nääk, myëjäjttëp ijty ja jëyujk animal, ets nääk jamyë tjuytyë Jerusalén.

Ko Jesus jyajty mä ja templë, ta tˈijxy ko tam näägë jäˈäy ttooktë ja jëyujk animal. ¡Tamë nety myeenybatnëdë mä Jyobaa tyëjk! ¿Ti tyuunë Jesus? Ta dyaˈoˈoyë tuˈugë wojpn ets twojpëtsëëmdääy ja borreegë etsë tsäjpkää diˈibë nety jam mä ja templë. Ta nanduˈun ja meesë dyajjëmbijtääy ets tˈëxwëjtääy ja meenywyaˈkxy. Ta netë Jesus  tˈanmääy pënatyë nety tyoˈktëp ja palomë: “¡Yajjëgaktäˈäytyë tyäˈädë! ¡Këdiitsë nDeetyë tyëjk xyyajtuundë extëmë määytyëjk!”.

Ja jäˈäyëty diˈibë nety jam mä ja templë duˈunyë ojts wyëˈëmëdë ko tˈijxtë ti Jesus tyuun. Ta ja yˈëxpëjkpëty tjamyajtstë ti nety të yajnaskäjpxë mä ja Mesías: “Mëkëts ntsokäˈänyë Jyobaa tyëjk”.

Ok, mä jëmëjt 33, ta myëmajtskˈokë Jesus dyajwatsy ja templë. Kyaj tnasˈijxë ets pën dyajtëgoyëdë mayˈäjt wintsëˈkën mä ja Tyeetyë tyëjk.