Tar éis Cháisc na nGiúdach, chuaigh Íosa agus a chuid deisceabail tríd an tSamáir ar an mbealach ar ais go dtí an Ghailíl. Stop Íosa ag tobar Iacóib in aice le cathair Shuchar. Fad is a bhí sé ag ligean a scíth, chuaigh a chuid deisceabail isteach sa gcathair chun bia a cheannach.

Tháinig bean chuig an tobar chun uisce a fháil. Dúirt Íosa léi: “Tabhair dom deoch.” Dúirt sí: ‘Cén fáth a bhfuil tú ag caint liomsa? Is bean Shamárach mé. Ní labhraíonn Giúdaigh le Samáraigh.’ Dúirt Íosa léi: ‘Dá mbeadh a fhios agat cé mé féin, d’iarrfadh tusa deoch ormsa agus thabharfainn uisce beo duit.’ ‘Céard atá i gceist agat?’ a d’fhiafraigh an bhean, ‘níl an buicéad féin agat.’ Dúirt Íosa: ‘An té a ólfaidh an t-uisce a thabharfaidh mise dó, ní bheidh tart air choíche.’ Dúirt an bhean: “A dhuine uasail, tabhair dom an t-uisce sin.”

Dúirt Íosa léi ansin: “Imigh agus glaoigh ar d’fhear céile agus fill anseo.” Dúirt sí: ‘Níl aon fhear céile agam.’ Dúirt sé: ‘Tá tú ag insint na fírinne. Bhí tú pósta chúig uaire, agus an té a bhfuil tú i do chónaí anois leis, ní hé d’fhear céile é.’ Dúirt an bhean: ‘A dhuine uasail, feicim gur fáidh thú. Creideann na Samáraigh gur féidir Dia a adhradh ar an sliabh seo, ach deir na Giúdaigh gur in Iarúsailéim is cóir adhradh a dhéanamh. Creidim nuair a thiocfaidh an Meisias go múinfidh sé dúinn le hadhradh a dhéanamh mar is cóir.’ Ansin d’inis Íosa rud di nár inis sé d’aon duine eile: ‘Is mise an Meisias.’

 Dheifrigh an bhean go dtí an chathair arbh as í agus dúirt sí leis na Samáraigh: ‘Tá mé ag ceapadh go bhfuil an Meisias faighte agam. Tá a fhios aige gach rud fúm. Tagaigí go bhfeice sibh é!’ Lean siad ar ais go dtí an tobar í agus d’éist siad le hÍosa.

Thug na Samáraigh cuireadh d’Íosa fanacht leo ina gcathair. Chaith sé dhá lá sa gcathair ag múineadh na ndaoine agus chreid go leor ann. Dúirt siad leis an mbean Shamárach: ‘Tar éis a bheith ag éisteacht leis, tá a fhios againn féin anois gurb é seo slánaitheoir an domhain.’