Fısıh’tan bir süre sonra İsa ve öğrencileri Celile’ye dönmek için yola çıktılar. Samiriye’den geçerken İsa, Sihar şehrinin yakınlarında mola verdi. O, Yakup’un kuyusu denilen yerde dinlenirken, öğrencileri şehre yiyecek almaya gitti.

Bir kadın su çekmek için kuyuya geldi. İsa ona, “Bana biraz su ver de içeyim” dedi. Kadın da “Neden benimle konuşuyorsun? Ben Samiriyeli bir kadınım. Yahudiler Samiriyelilerle konuşmaz” dedi. İsa ona şöyle karşılık verdi: “Eğer kim olduğumu bilseydin, sen benden su isterdin. Ben de sana hayat suyu verirdim.” Kadın, “Ne demek istediğini anlamadım. Yanında bir kova bile yok” dedi. İsa da “Vereceğim sudan kim içerse bir daha asla susamaz” diye cevap verdi. O zaman kadın “Efendim, lütfen bana bu sudan ver” dedi.

Sonra İsa, kadına kocasını çağırmasını söyledi. Kadın ise “Benim kocam yok” dedi. İsa şöyle karşılık verdi: “Doğru söylüyorsun. Beş defa evlendin. Şimdi beraber yaşadığın adamla ise evli değilsin.” Bunun üzerine kadın şöyle dedi: “Anladım ki sen bir peygambersin. Benim halkım Tanrı’ya bu dağda ibadet edebileceğimize inanıyor. Ama Yahudiler sadece Yeruşalim’de ibadet edebileceğimizi söylüyor. Bence Mesih geldiğinde bize doğrusunu öğretecek.” Sonra İsa ona “Ben Mesih’im” dedi. Bunu daha önce hiç kimseye söylememişti.

 Kadın hemen şehre gitti ve Samiriyelilere şöyle dedi: “Galiba Mesih’i buldum. Benim hakkımdaki her şeyi bildi. Gelin kendiniz görün.” Onlar da kadınla birlikte kuyuya gittiler ve İsa’yı dinlemeye başladılar.

Samiriyeliler İsa’dan yanlarında kalmasını istedi. İsa iki gün orada kaldı ve onlara birçok şey öğretti. Çok sayıda insan ona iman etti. Samiriyeli kadına şöyle dediler: “Bu adamı dinledikten sonra onun gerçekten de dünyanın kurtarıcısı olduğunu anladık.”