Όταν ο Ιησούς διάλεξε τους 12 αποστόλους, κατέβηκε από το βουνό και πήγε σε κάποιο μέρος όπου είχε μαζευτεί ένα μεγάλο πλήθος. Είχαν έρθει από τη Γαλιλαία, την Ιουδαία, την Τύρο, τη Σιδώνα, τη Συρία και από την άλλη μεριά του Ιορδάνη. Έφερναν ανθρώπους που υπέφεραν από αρρώστιες και μερικούς που βασανίζονταν από δαίμονες. Ο Ιησούς τούς γιάτρεψε όλους. Μετά κάθισε στη βουνοπλαγιά και άρχισε να μιλάει. Εξήγησε τι πρέπει να κάνουμε αν θέλουμε να είμαστε φίλοι του Θεού. Πρέπει να καταλάβουμε ότι χρειαζόμαστε τον Ιεχωβά και πρέπει να μάθουμε να τον αγαπάμε. Αλλά δεν μπορούμε να αγαπάμε τον Θεό αν δεν αγαπάμε τους άλλους ανθρώπους. Πρέπει να είμαστε καλοσυνάτοι και δίκαιοι με όλους, ακόμα και με τους εχθρούς μας.

Ο Ιησούς είπε: “Δεν φτάνει να αγαπάτε μόνο τους φίλους σας. Χρειάζεται να αγαπάτε και τους εχθρούς σας και να συγχωρείτε τους ανθρώπους από την καρδιά σας. Αν κάποιος νευριάσει μαζί  σας, πηγαίνετε αμέσως σε αυτόν και ζητήστε συγνώμη. Να φέρεστε στους άλλους όπως θέλετε να σας φέρονται εκείνοι”.

Ο Ιησούς έδωσε στους ανθρώπους καλές συμβουλές και για τα υλικά πράγματα. Είπε: “Είναι πιο σημαντικό να είστε φίλοι του Ιεχωβά παρά να έχετε πολλά λεφτά. Ένας κλέφτης μπορεί να κλέψει τα λεφτά σας, αλλά κανένας δεν μπορεί να κλέψει τη φιλία σας με τον Ιεχωβά. Σταματήστε να ανησυχείτε για το τι θα φάτε, τι θα πιείτε ή τι θα φορέσετε. Κοιτάξτε τα πουλιά. Ο Θεός πάντα φροντίζει να έχουν αρκετό φαγητό. Η ανησυχία δεν θα σας κάνει να ζήσετε ούτε μια μέρα παραπάνω. Να θυμάστε ότι ο Ιεχωβά ξέρει τι χρειάζεστε”.

Τα πλήθη δεν είχαν ακούσει ποτέ κάποιον να μιλάει όπως ο Ιησούς. Οι θρησκευτικοί τους ηγέτες δεν τους είχαν διδάξει αυτά τα πράγματα. Γιατί ήταν ο Ιησούς τόσο μεγάλος δάσκαλος; Επειδή ό,τι δίδασκε προερχόταν από τον Ιεχωβά.