Исус ги избрал своите 12 апостоли, и потоа тргнал да си оди од планината. Додека се симнувал, сретнал голема група луѓе. Тие биле дојдени од Галилеја, Јудеја, Тир, Сидон, Сирија и од другата страна на реката Јордан. Со себе носеле и луѓе што биле болни или, пак, измачувани од демони. Исус ги излекувал сите, а потоа седнал и почнал да го поучува народот. Тој објаснил што треба да правиме ако сакаме да бидеме пријатели со Бог: треба да бидеме свесни дека не можеме без Јехова и треба да научиме да го сакаме. Но, не можеме да го сакаме Бог ако не ги сакаме луѓето. Треба да бидеме добри и фер со сите, дури и со оние што не се однесуваат убаво со нас.

Исус рекол: „Не треба да ги сакате само вашите пријатели. Треба да ги сакате и непријателите и да им простувате на луѓето од срце. Ако некој ви се лути поради нешто, брзо одете кај него и извинете му се. Со другите однесувајте се како што сакате и тие да се однесуваат со вас“.

 Исус им дал добри совети на луѓето и за материјалните работи. Тој рекол: „Поважно е да бидеш пријател со Јехова отколку да бидеш многу богат. Парите може да ти ги украдат, но пријателството со Јехова никој не може да ти го украде. Престанете да се грижите што ќе јадете, пиете или облечете. Погледнете ги птиците. Бог се погрижил секогаш да имаат што да јадат. Грижите нема да ви го продолжат животот. Не заборавајте, Јехова знае што ви треба“.

Луѓето првпат слушнале некој да поучува така. Нивните верски водачи не ги учеле за такви работи. Зошто Исус бил толку добар учител? Бидејќи сѐ што кажувал доаѓало од Јехова.