Matapos pumili ng 12 apostol, bumaba si Jesus sa bundok at pumunta sa lugar kung saan nagkatipon ang maraming tao. Galing ang mga ito sa Galilea, Judea, Tiro, Sidon, Sirya, at sa kabila ng Jordan. Nandoon din ang mga maysakit at mga pinahihirapan ng mga demonyo. Pinagaling silang lahat ni Jesus. Pagkatapos, umupo siya sa gilid ng bundok at nagsalita. Ipinaliwanag niya ang dapat nating gawin kung gusto nating maging kaibigan ng Diyos. Dapat nating isipin na kailangan natin si Jehova at dapat natin siyang mahalin. Pero hindi natin masasabing mahal natin ang Diyos kung hindi natin mahal ang ibang tao. Dapat tayong maging mabait sa lahat, kahit sa mga kaaway natin.

Sinabi ni Jesus: ‘Hindi lang mga kaibigan n’yo ang dapat n’yong mahalin. Dapat n’yo ring mahalin ang mga kaaway n’yo at magpatawad kayo nang buong puso. Kung may nagalit sa inyo, puntahan n’yo agad at humingi kayo ng tawad. Gawin n’yo sa iba ang gusto n’yong gawin nila sa inyo.’

 Maganda rin ang mga payo ni Jesus tungkol sa materyal na mga bagay. Sinabi niya: ‘Mas mahalagang maging kaibigan ni Jehova kaysa magkaroon ng maraming pera. Ang pera ay nananakaw, pero ang pakikipagkaibigan n’yo kay Jehova ay hindi nananakaw. Huwag na kayong mag-alala kung ano ang inyong kakainin, iinumin, o isusuot. Tingnan n’yo ang mga ibon. Lagi silang binibigyan ng Diyos ng pagkain. Kung mag-aalala kayo, hindi naman madaragdagan ng isang araw ang inyong buhay. Tandaan, alam ni Jehova kung ano ang kailangan n’yo.’

Kay Jesus lang nila narinig ang ganoong paraan ng pagtuturo. Hindi itinuro sa kanila ng mga lider ng kanilang relihiyon ang mga bagay na iyon. Bakit napakahusay magturo ni Jesus? Kasi, galing kay Jehova ang lahat ng itinuturo niya.