Иса Мәсиһ јалныз хәстәләри сағалдыб, өлүләри дирилтмир, о, һәмчинин күләји вә јағышы рам едә билир. Иса Мәсиһ дағда дуа едәндән сонра Ҹәлилә дәнизинә бахыр вә ҝөрүр ки, дәниздә фыртына гопуб. Онун һәвариләри гајыгдадыр. Күләк онлара үзмәјә аман вермир. Иса Мәсиһ ашағы дүшүб сујун үстү илә гајыға тәрәф ҝедир. Һәвариләр киминсә сујун үстү илә јеридијини ҝөрәндә чох горхурлар. Анҹаг Иса Мәсиһ онлара сәсләнир: «Бу мәнәм. Горхмајын».

Бутрус дејир: «Аға, әҝәр, доғрудан да, сәнсәнсә, әмр ет ки, јанына ҝәлим». Иса Мәсиһ Бутруса дејир: «Јаныма ҝәл». Бутрус фыртынанын ортасында гајыгдан чыхыб сујун үстү илә Исаја тәрәф ҝедир. Анҹаг Исаја чатачатда фыртынаја бахыб горхуја дүшүр вә батмаға башлајыр. Бу заман о гышгырыр: «Аға, мәни хилас ет!» Иса Мәсиһ онун әлиндән тутуб дејир: «Нијә шүбһә етдин? Һаны сәнин иманын?»

Иса вә Бутрус гајыға минир. Елә һәмин ан фыртына сакитләшир. Тәсәввүр едирсән, һәвариләр һансы һиссләри кечирирләр? Онлар дејирләр: «Сән, доғрудан да, Аллаһын Оғлусан».

Бу, Исанын күләји рам етдији јеҝанә һадисә дејил. Бир дәфә Иса вә һәвариләри гајыгла дәнизин о бири саһилинә үзүр. Иса гајығын арха тәрәфиндә јатыр. Һәмин әрәфәдә шиддәтли фыртына гопур. Далғалар гајығы атыб-тутур, гајығын ичәриси су илә долур. Һәвариләр Исаны ојадараг гышгырырлар: «Мүәллим, өләҹәјик, көмәк ет!» Иса дуруб дәнизә сәсләнир: «Дајан, сакит ол!» О андаҹа күләк дајаныр, дәниз сакитләшир. Иса һәвариләриндән сорушур: «Һаны сизин иманыныз?» Онлар бир-бириләринә дејирләр: «Күләк белә она итаәт едир». Һәвариләр баша дүшүрләр ки, әҝәр онлар Исаја тамамилә етибар етсәләр, нәдәнсә горхмаларына еһтијаҹ галмаз.