De Farisäa kunnen Jesus sea schlajcht lieden un sochten no eene Uasoak, daut see dän kunnen faustnämen. Dee säden, Jesus sull nich aum Sabat heelen. Eenen Sabat bejäajend Jesus eenen blinjen Maun, waut oppe Gauss prachad. Hee säd to siene Jinja: “Kjikjt, woo Gott siene Krauft disen Maun halpen woat.” Jesus rieed met sien Kjwiel un met Ieed een Schmäasel en un deed daut opp dän Maun siene Uagen nopp. Jesus säd to dän: “Go, wausch diene Uagen bie daut Siloa-Wota.” De Maun deed daut un kunn dan seenen – toom ieeschte Mol en sien Läwen.

De Menschen kunnen daut schia nich jleewen. Dee säden: “Es daut dee, waut doa emma saut un prachad, ooda sitt daut bloos no dän?” De Maun säd: “Ekj sie dee, waut blint jebuaren wia!” De Menschen fruagen dän: “Wuarom best du dan nich mea blint?” Aus dee daut vetalt haud, brochten see dän no de Farisäa.

De Maun säd to de Farisäa: “Jesus deed een Schmäasel opp miene Uagen nopp un säd, ekj sull mie daut gonen looswauschen. Soo deed ekj daut, un nu kaun ekj seenen.” De Farisäa säden: “Wan Jesus aum Sabat heelen deit, dan kjemt dän siene Krauft nich von Gott.” Oba aundre säden: “Wan dän siene Krauft nich von Gott kjeem, dan kunn dee aundre nich heelen.”

 De Farisäa leeten dän Maun siene Elren komen un fruagen: “Wuahäa kaun jun Sän nu seenen?” De Elren hauden Angst, wiels de Farisäa jesajcht hauden, daut aule, waut aun Jesus jleewden, wudden von de Judenschool utjeschloten woaren. Doawäajen säden dee: “Wie weeten nich. Froacht dän selfst.” De Farisäa fruagen dän Maun noch mea, bat dee säd: “Ekj hab junt aules jesajcht, waut ekj weet. Wuarom froag jie noch emma?” De Farisäa wieren doll un stopten dän rut.

Aus Jesus dän Maun funk, fruach dee dän: “Jleefst du aun dän Messias?” De Maun säd: “Ekj wudd, wan ekj wist, wäa daut wia.” Jesus säd: “Ekj sie de Messias.” Wia Jesus nich leeftolich to dän? Ieescht heeld dee dän un dan holp dee dän noch, Gloowen to haben.