Jam Betania Jesus myëdäj nidëgëëgë myëtnaymyaayëbë. Ja txëwˈäjttë Lázaro, María etsë Marta, tukaˈaxëty. Tëgok, jamë netyë Jesus yajpääty Jordán mëjnëë awinaxy ko Marta mëdë María tyuknigajxëdë tyäˈädë ayuk: “Jantsy mëkë Lázaro pyekyëty. Tunë mayˈäjtën, min tsojk”. Perë Jesus kyaj netyë ojts tsyoony. Kyum majtsk xëëw ta ja yˈëxpëjkpëty tˈanmääy: “Joˈomdë Betania. Lázaro të myanaxy ets yëˈëts nëjkx nˈyuxäˈäny”. Ta ja yˈapostëlëty yˈanmääyëdë: “Pënë Lázaro määp jam, jotwijäämp”. Päätyë Jesus tyim anmääyëdë: “Lázaro të yˈooky”.

Ko Jesus jyajty Betania, Lázaro ja nety kujk yˈity jutoty taxk xëëw. Nimayë netyë jäˈäy të tninëjkxtë Marta mëdë María parë tjotkujkmoˈoyäˈändë. Ko Marta tnijäˈäwë ko Jesus të jyaˈty, ta pëyeˈegyë ojts tninëjkxy ets tˈanmääy: “Wintsën, koxyëbë nety yä myajpääty kyajxyëp të yˈoogyë nmëgaˈaxëts”. Jesus ta yˈatsooy: “Jukypyëkäämbë mëgaˈax. Marta, ¿mmëbëjkypyë?”. Yëˈë ta yˈatsooy: “Nmëbëjkypyëts ko ja jyukypyëkäˈäny ko nety ja oˈkpë jyukypyëktë”. Ta netë Jesus jyënany: “Ëjtsë duˈun ja jukypyëjkën ets ja jukyˈäjtën”.

Ta netë Marta ojts tninëjkxyë María ets tˈanmääy: “Të jyaˈtyë Jesus”. María ta pëyeˈegyë ojts tninëjkxyë Jesus ets ta nanduˈun ja jäˈäy pyatsoˈonë. Ko María jam jyajty, ta nyayjijtakë ets tyëjkë jëëy yaxpë. Ta jyënany: “Wintsën, koxyëbë nety yä myajpääty kyajxyëp të yˈoogyë nmëgaˈaxëts”. Jesus ta tˈijxy ko María mëkë nety tjawë, pääty nanduˈun tyëjkë jëëy yaxpë. Ko ja jäˈäy tˈijxtë Jesus jyëˈëy yaˈaxy, ta jyënandë: “Mëktëmë nety ttsokyë Lázaro”. Per ta nääk nyayajtëëwëdë: “¿Ets tiko të tkayajtsoˈogyë myëtnaymyaayëbë?”. ¿Tidaa netë Jesus tyuun?

Ta Jesus ojts nyijkxy mä netyë Lázaro të yajpëjtaˈaky, mä tuˈugë äänk ets yëˈë yˈagëˈëyˈajtypy tuˈugë mëj tsää. Ta ojts tniˈanaˈamë: “Yajjëgaˈaktë tadë tsää”. Marta ta jyënany: “Të nyäjxnë taxk xëëw mä yˈooky, xuˈknëbë net”. Per oy dyuˈunëty, yajjëgaktë ja tsää, ta Jesus nyuˈkxtaky: “Tatë, dyoskujuyëm kots xymyëdoowˈity. Nnijäˈäwëbëts ko mijts xëmëts xymyëdoowˈity, per tyam mëk nmëgajpxy parë jäˈäy tmëbëktët ko  mijtsëts të xykyexy”. Ta net mëk jyënany: “¡Lázaro, pëtsëm!”. Ta ajotkumonë ja Lázaro yoˈoybyëtsëëmy, nipity nimotsy. Ta jyënanyë Jesus: “Nikajtuˈuttë ets waˈan tnëjkxy”.

Nimayë jäˈäy tˈijxtë ti tuun jäjtë ets ta tmëbëjktë Jesus, per nääk, ta ojts tninëjkxtë ja fariseety parë ttukmëtmaytyäˈägäˈändë. Desde jaa ja fariseety ttukniwinmäˈäyëdë wiˈix mbäät dyaˈooktë Lázaro etsë Jesus. Judas Iscariote, ja niduˈukpë apostëlë, ta ayuˈutsyë ojts tninëjkxy ja fariseety ets dyajtëëwdë: “¿Nuˈunëts xymyëjuytyët pën nbudëjkëdëp parë xymyatstëdë Jesus?”. Ta yaˈˈawäˈänë 30 platë meeny, ta Judas tkupëjky ets tˈëxtääyë winmäˈäny wiˈixë Jesus tkëyakët.