Taon-taon, ipinagdiriwang ng mga Judio ang Paskuwa tuwing ika-14 na araw ng buwan ng Nisan. Ito ay para maalaala nila kung paano sila pinalaya ni Jehova mula sa pagkaalipin sa Ehipto at dinala sa Lupang Pangako. Noong taóng 33 C.E., ipinagdiwang ni Jesus at ng mga apostol ang Paskuwa sa isang kuwarto sa itaas ng bahay sa Jerusalem. Bago matapos ang hapunan, sinabi ni Jesus: ‘Isa sa inyo ang magtatraidor sa akin.’ Nagulat ang mga apostol, at nagtanong: ‘Sino?’ Sinabi ni Jesus: ‘Kung kanino ko ibibigay ang tinapay na ito, siya iyon.’ Ibinigay niya ang tinapay kay Hudas Iscariote. Agad na tumayo si Hudas at umalis.

Pagkatapos, nanalangin si Jesus, pinagputol-putol ang tinapay, at ibinigay sa natitirang mga apostol. Sinabi niya: ‘Kainin n’yo. Simbolo iyan ng aking katawan, na ibibigay ko para sa inyo.’ Sumunod, nanalangin siya para sa alak, at ipinasa ito sa mga apostol. Sinabi niya: ‘Inumin n’yo. Simbolo ’yan ng aking dugo, na ibibigay ko para sa kapatawaran ng mga kasalanan. Pangako, magiging hari kayo sa langit kasama ko. Gawin ninyo ito taon-taon para alalahanin ako.’ Ang mga tagasunod ni Jesus ay nagtitipon pa rin taon-taon sa petsang iyan. Ang pagtitipong ito ay tinatawag ngayong Hapunan ng Panginoon.

 Pagkatapos ng hapunan, nagtalo-talo ang mga apostol kung sino sa kanila ang pinakaimportante. Pero sinabihan sila ni Jesus: ‘Ang pinakamababa ang tingin sa sarili ang siyang pinakaimportante.

‘Kaibigan ko kayo. Sinasabi ko sa inyo ang lahat ng ipinapasabi ng aking Ama. Malapit na akong umakyat sa aking Ama sa langit. Maiiwan kayo, at malalaman ng mga tao na kayo ay aking mga alagad kung mahal ninyo ang isa’t isa. Mahalin ninyo ang isa’t isa gaya ng pagmamahal ko sa inyo.’

Pagkatapos, nanalangin si Jesus, at humiling kay Jehova na ingatan ang mga alagad. Hiniling niyang tulungan sila ni Jehova na magkaisa. Nanalangin siyang mapabanal ang pangalan ni Jehova. Umawit si Jesus at ang mga apostol para purihin si Jehova, at pagkatapos ay lumabas na sila. Malapit nang arestuhin si Jesus.