येसु र उहाँका प्रेषितहरू किद्रोन बेँसी हुँदै जैतुन डाँडा जानुभयो। मध्यरात भइसकेको थियो र त्यो पूर्णिमाको रात थियो। उहाँहरू गेत्समनीको बगैँचामा पुग्नुभएपछि उहाँले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो: “तिमीहरू यहीँ बस र जागा रहो।” त्यसपछि येसुले बगैँचामा अलि पर गएर घुँडा टेक्नुभयो र असाध्यै दुःखित हुँदै यहोवा परमेश्‍वरलाई यस्तो प्रार्थना गर्नुभयो: “तपाईँको इच्छाबमोजिम होस्‌।” त्यसपछि यहोवा परमेश्‍वरले येसुलाई हौसला दिन एक जना स्वर्गदूत पठाउनुभयो। येसु फर्कनुहुँदा आफ्ना तीन जना प्रेषित निदाइरहेको भेट्टाउनुभयो। उहाँले भन्‍नुभयो: ‘उठ! अहिले निदाउने समय होइन। मलाई शत्रुहरूको हातमा सुम्पिने समय भइसकेको छ।’

केही बेरमै तरबार र लाठाहरू लिएर एउटा भीड त्यहाँ आइपुग्यो र त्यस भीडको अघिअघि यहुदा थिए। येसुलाई कहाँ भेट्टाउन सकिन्छ भनेर तिनलाई थाह थियो किनकि तिनीहरू अक्सर उहाँसित यहाँ आउने गर्थे। यहुदाले येसुलाई चिनाउन एउटा सङ्‌केत दिने कुरा सिपाहीहरूलाई बताएका थिए। सोझै येसुकहाँ गएर तिनले भने: ‘प्रणाम, गुरु।’ अनि उहाँलाई चुम्बन गरे। येसुले भन्‍नुभयो: ‘यहुदा, के तिमी मलाई चुम्बन गरेर धोका दिँदै छौ?’

येसुले अघि बढेर भीडलाई सोध्नुभयो: “तिमीहरू कसलाई खोज्दै छौ?” तिनीहरूले जवाफ दिए: “नासरी येसुलाई।” उहाँले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो: “त्यो मै हुँ।” उहाँले त्यसो भन्‍नेबित्तिकै तिनीहरू पछि हटे अनि भुईँमा लडे। त्यसैले उहाँले तिनीहरूलाई फेरि सोध्नुभयो: “तिमीहरू कसलाई खोज्दै छौ?” तिनीहरूले जवाफ दिए: “नासरी येसुलाई।” येसुले भन्‍नुभयो: ‘त्यो मै हुँ भनेर मैले भनिहालेँ नि। यिनीहरूलाई जान देओ।’

पत्रुसले के हुँदै छ भनेर चाल पाए अनि तरबार थुतेर प्रधानपुजारीको दास माल्कसको कान च्वाट्टै काटिदिए। तर येसुले उसको कान छोएर निको पारिदिनुभयो। त्यसपछि उहाँले पत्रुसलाई भन्‍नुभयो: ‘तिम्रो तरबार म्यानमै राख। तरबार उठाउनेहरू सबै तरबारबाटै नाश हुनेछन्‌।’  त्यसपछि सिपाहीहरूले उहाँलाई पक्रेर बाँधे अनि प्रेषितहरूचाहिँ भागे। भीडले उहाँलाई मुख्य पुजारी हन्‍नासकहाँ लगे। हन्‍नासले येसुलाई केरकार गरे र उहाँलाई प्रधानपुजारी कैयाफाकहाँ पठाइदिए। तर प्रेषितहरूलाई चाहिँ के भयो?