Ko Jesus yˈoˈky, ta José, tuˈugë yetyëjk diˈib mëkjäˈäy tˈamdooyë permisë Pilato parë yëˈë dyajjënakëdë Jesusë nyiniˈkx. José ta tˈabijtyë Jesusë nyiniˈkx mä ja witë oybyë, pyëjtakë päˈäkxuˈkpë ets ta net tpëjtaky mä tuˈugë jembyë jut. Ta net ojts tniˈanaˈamë parë yajtukˈagëˈëyët tuˈugë mëj tsää. Ta ja saserdotë wintsënëty tˈanmääytyë ja Pilato: “Yëˈëts xyjotmaytyuundëp ko ja Jesusë yˈëxpëjkpëty min tjuuttë ja niniˈkx ets jyënäˈändët ko të Jesus jyukypyeky”. Pääty ja Pilato jyënany: “Agëˈëytyë tadë jutˈääw ets tpëjtäˈäktë guardyë”.

Ko nyajxy tëgëk xëëw, ta jopyëp näägë toxytyëjk ojts nyëjkxtë mä netyë Jesus të nyaxtëkë. Ta tpëjktë kuentë ko të nety pënë tsää tjëgëˈëy ets awäˈäts ja jut. Ko kyuˈijxëdë, tapë nety tuˈugë anklës ets yˈanmääyëdë: “Këdii mtsëˈëgëdë, Jesus të jyukypyeky. Anëëmëdë ja yˈëxpëjkpëty waˈan tnëjkxtë Galilea ets jam mëët nyaybyäädëdët”.

Ta pojënë María Magdalena ojts tˈëxtäˈäyë Pedro etsë Juan. Ta tˈanmääy: “Të Jesusë nyiniˈkx yajmënëjkxy”. Ta Pedro mëdë Juan pëyeˈegyë ojts nyëjkxtë mä ja jut. Ko tˈijxtë tukwäˈäts, ta jyëmbijttë mä ja tyëjk.

Ko jatëgokë María jyëmbijty mä ja jut, ta tˈijxy ko tap nimajtskë anklës ets tˈanmääy: “Kyajts nnijawë mä të yajmënëjkxy ja nWintsënëts”. Ta tˈijxy tuˈugë yetyëjk ets wyinmääy ko yëˈë ja diˈib kyuentˈäjtypyë pëjy ujts. Ta dyajtëëy: “Wintsën, tunë mayˈäjtën anmaagyëts mää duˈun të xypyëjtaˈaky”. Ko ja yetyëjk ojts myëgajpxyëty: “¡María!”, ta tpëjkyë kyuentë ko yëˈë netyë Jesus. María ta jyënany: “¡Maˈestrë!”, ta nyaygyëxtëëyë. Jesus ta yˈanmääyë: “Nëjkx tukˈawanë ja nmëguˈuktëjkëtyëts ko tëts xyˈixy”. Ta netyë María ojts nyijkxy pëyeˈegyë parë ojts ttukˈawanë ko të nety tˈixyë Jesus.

Nan jaa, mä tadë xëëw, ta tsyoˈondë Jerusalén nimajtskë Jesus yˈëxpëjkpëty parë nyëjkxtë Emaús. Ta ojts pyuyoˈoyëdë tuˈugë yetyëjk ets yajtëëwëdë ti nety kyäjpx myaytyaktëp. Ta yˈatsoowdë: “¿Ti këdii xynyijawë? Tyëgëk xëëwëbë saserdotë wintsënëty ojts tniˈanaˈamëdë parë Jesus yˈoogët. Ets tyam, ta net näägë toxytyëjk tmaytyäägëdittë ko të Jesus jyukypyeky”. Ja yetyëjk ta yajtëëwëdë: “¿Ti këdii xymyëbëktë  wiˈix jyënandë ja kugajpxyëty? Yëˈë jyënandë ko Kristë oogäämbë nety ets ok, ta jyukypyëkäˈäny”. Ta tˈaktukmëtmaytyaky tijaty tukniˈˈijxëbë Diosë jyaaybyajtën. Ko jyäjttë Emaús, ta tˈanmääytyë parë mëët jam wyëˈëmdët. Ko yˈaˈuxˈatandë, ta ojts tninuˈkxtäägë ja käˈäy ukën, ta ja ëxpëjkpëty tpëjktë kuentë ko tadë yetyëjk, yëˈëdëmë netyë Jesus. Ta Jesus duˈunyë tyëgooy.

Ja nimajtskë yˈëxpëjkpëty, ta pëyeˈegyë ojts nyëjkxtë Jerusalén. Ta jyäjttë mä tuˈugë tëjk mä nety të tyuˈukmuktë ja apostëlëty ets ttukmëtmaytyaktë ti nety të tyuny të jyatyëty. Ta ajotkumonë Jesus kyëxëˈky jap tëgoty. Tim jawyiin ja apostëlëty kyaj tmëbëkandë ko yëˈë netyë Jesus. Perë Jesus ta yˈanmääyëdë: “Okˈixtëtsë ngëˈë, toondëgëts. Jääybyetyë nety yˈity ko Kristë jyukypyëkäˈäny mä ja oˈkpëty”.