Tempo despois de que Xesús se lles aparecese ós apóstolos, Pedro foi pescar ó mar de Galilea. Tomé, Santiago, Xoán e algúns discípulos máis foron con el. Estiveron toda a noite pero non pescaron nada.

Pola mañá cedo, viron un home na beira do mar que lles preguntou: “Pescastes algo?”. Eles responderon: “Non!”. O home díxolles: “Largade a rede polo lado dereito da barca”. Cando o fixeron, xuntaron tantos peixes que non eran capaces de recoller a rede. De repente, Xoán decatouse de que aquel home era Xesús, e berrou: “É o Señor!”. Entón, Pedro saltou ó mar e nadou cara á costa, mentres que os demais discípulos o seguiron na barca.

Cando chegaron á praia, viron que había algo de peixe enriba dunhas brasas e un pouco pan. Xesús pediulles algúns dos  peixes que acaban de pescar para cociñalos. Logo invitounos: “Vinde almorzar”.

Despois de almorzar, Xesús preguntoulle a Pedro: “Quéresme máis a min que a estes peixes?”. Pedro contestou: “Si, Señor, ti sabes que si”. Xesús dixo: “Entón coida dos meus años”. Logo, Xesús volveulle preguntar: “Pedro, quéresme?”. El respondeu: “Señor, xa sabes que si”. Xesús contestou: “Coida das miñas ovellas”. Xesús preguntoulle o mesmo por terceira vez. Pedro púxose moi triste e dixo: “Señor, ti sábelo todo. Ben sabes que te quero moito”. Xesús díxolle: “Alimenta as miñas ovelliñas”. E despois mandoulle: “Continúa seguíndome”.