Eene Tiet lota aus Jesus sikj von de Apostel seenen leet, säd Petrus, hee wull en daut Galiläische Mäa feschen gonen. Tomas, Jakobus, Johanes un noch aundre Jinja jinjen uk met. De Nacht äwa feschten dee, oba dee kjrieejen kjeene Fesch.

Tiedich zemorjes sagen dee aune Kaunt Wota eenen Maun stonen. Dee fruach: “Hab jie kjeene Fesch jekjräajen?” Dee säden to dän: “Nä!” Dan säd de Maun: “Schmiet jun Nat aune rajchte Sied Boot em Wota nenn.” Aus dee daut deeden, wort daut Nat soo voll Fesch, daut dee daut nich mol em Boot nenkjrieejen. Met eenst wort Johanes en, wäa de Maun wia. Daut wia Jesus. Hee säd: “Daut es de Har!” Petrus hupst fuaz em Wota nenn un schwomm no de Kaunt. De aundre Jinja kjeemen metem Boot hinjaraun.

 Aus dee bat de Kaunt wieren, sagen dee doa Broot un uk Fesch, waut oppem Fia jereet worden. Jesus säd, dee sullen uk noch von äare Fesch metbrinjen. Dan säd hee: “Komt Freestikj äten.”

Aus dee Freestikj jejäten hauden, fruach Jesus Petrus: “Leefst du mie dolla aus dise Fescha-Oabeit?” Petrus säd: “Jo, Har. Du weetst, ekj doo.” Jesus säd: “Dan weid miene Schopkjes.” Jesus fruach wada: “Petrus, leefst du mie?” Petrus säd: “Har, du weetst, ekj doo.” Jesus säd: “Heed miene kjliene Schop.” Jesus fruach toom dredde Mol. Dan wort Petrus sea truarich un säd: “Har, du weetst aules. Du weetst, daut ekj die leew.” Jesus säd: “Weid miene kjliene Schop.” Dan säd hee to Petrus: “Folj mie no.”