Palo nesavo vreme otkeda o Isus pojavingja pe e apostolenge, o Petar odlučingja te džal te astarel mačhe ko Galilejsko More. O Toma, o Jakov, o Jovan hem nesave javera učenikija gele lea. Celo rat mučinena pe sine te astaren mačhe, ama na astargje ništo.

O tajsutno dive sabajle, ola dikhle ko brego kaj tergjola jekh manuš. Ov vikingja hem pučlja len: „Astargjen li nešto?“ Ola odgovoringje: „Na ništo!“ O manuš vakergja lenge: „Frden i mreža tari desno strana e čamcoskiri“. Keda kergje adava, i mreža pherdili doborom but mačhe so našti sine te vazden la ko čamco! Tegani o Jovan halilo kaj o manuš tano o Isus, hem vakergja: „Akava tano o Gospodari!“ O Petar odma rupingja ko pani hem počmingja te plivinel ko brego. O javera učenikija cidingje pali leste e čamcoja.

 Keda resle ko brego, dikhle maro hem mačhe sar pekjona ki jag. O Isus vakergja lenge te anen hari taro lengere da mačhe. Tegani vakergja lenge: „Aven te han“.

Otkeda hale, o Isus pučlja e Petare: „Mangea man li poviše taro akala mačhe?“ O Petar vakergja: „Oja, Gospodaru, tu džanea kaj mangava tut“. O Isus vakergja leske: „Tegani parvar me bakhren“. O Isus palem pučlja le: „Petar, mangea ma li?“ O Petar odgovoringja: „Gospodaru, džanea kaj mangava tut“. O Isus phengja: „Parvar me bakhren“. Tegani pučlja le trito puti. O Petar ulo but tažno hem vakergja: „Gospodaru, tu džanea sa. Džanea kaj mangava tut“. O Isus vakergja leske: „Parvar me bakhren“. Palo adava vakergja leske: „Ponadari da dža pali mande“.