Dez días despois de Xesús volver ó ceo, os seus discípulos recibiron espírito santo. Era o Pentecostés do ano 33, e moita xente fora a Xerusalén a celebrar a festa. Na habitación dunha casa, había 120 discípulos reunidos. Entón, pasou algo impresionante. Enriba da cabeza de cada un deles pousouse algo que parecía unha chama de lume, e comezaron a falar nunha morea de idiomas! De súpeto, sentiuse por toda a casa un ruído moi forte coma o dun vendaval.

Moitas persoas que viñeran doutros países para celebrar a festa en Xerusalén tamén sentiron o ruído. Correron á casa onde estaban os discípulos para ver o que pasara, e quedaron abraiados ó sentilos falar en diferentes idiomas. Dixeron: “Pero esta xente non é de Galilea? E logo como é que os sentimos falar cada un de nós no noso propio idioma?”.

Entón, Pedro e os demais apóstolos puxéronse de pé diante de todos. Pedro explicou como morrera Xesús e que Xehová  o resucitara. Despois dixo: “Agora Xesús está no ceo á dereita de Deus e deunos o espírito santo que nos prometeu. Iso é o que estades vendo e escoitando”.

As persoas quedaron moi impresionadas polas palabras de Pedro e preguntaron: “Que temos que facer?”. Pedro contestoulles: “Arrepentídevos dos vosos pecados e bautizádevos no nome de Xesús. Entón vós tamén recibiredes o espírito santo”. Aquel día, bautizáronse unhas 3000 persoas. De alí en diante, a cantidade de discípulos en Xerusalén aumentou moi rápido. Coa axuda do espírito santo, os apóstolos formaron moitas congregacións para ensinar tódalas cousas que Xesús lles mandara.