Her roj ber dergehê paristgehê, merivekî seqet yê ku nikaribû rê biçûya, pars dikir. Rojekê ewî dît, wekî Petrûs û Yûhenna têne paristgehê. Ewî gote wan: “Lava dikim, tiştekî bidine min”. Petrûs gote wî: “Ezê tiştekî usa bidime te, wekî ji pera çêtir e. Bi navê Îsa, rabe ser piya û rê here!” Paşê Petrûs alî wî kir, ew rabû ser piya û rê çû. Merivên ku ew keremet dîtin, gelek şa bûn û baweriya xwe Îsa anîn.

Lê kahîn û Sadûqî gelek hêrs ketin. Wana şagirt girtin û birine dîwanê û ji wan pirsîn: “We ew qewat ji ku standiye? We ça karibû wî merivî qenc kin?” Petrûs got: “Me ew qewat ji Îsa Mesîh standiye, kîjan we kuşt”. Serwêra kirine qarînî: “Bese derheqa Îsa xeber din!” Lê şagirta got: “Emê derheqa wî xeber din û tu car xwe ker nakin”.

Çaxê Petrûs û Yûhenna berdan, ewana çûne cem şagirtên din û wanara gilî kirin çi hate serê wan. Paşê wana tevayî dua kir û gotin: “Yehowa lava dikin, mêrxasiyê bide me, wekî em şixulên te bînin sêrî”. Yehowa ruhê pîroz da wan û wana berdewam kir mizgîniya xêrê bela kin û meriva qenc kin. Gelek meriv bûne bawermend. Seva wê yekê Sadûqî gelek hêrs ketin û şagirt avîtine kelê. Lê vê şevê, Yehowa melek şand, ewî derê kelê vekir û gote şagirta: “Vegerin paristgehê û berdewam kin wêderê cimetê hîn kin.

Sivetirê, Civîna Giregira seva dîwanê top bûn û wanara gotin: “Derê kelê dadayî ye, lê hindurda tu kes tune ye! Ew merivên, ku we kire kelê, niha paristgehêda cimetê hîn dikin!” Dîsa şagirt girtin û birine ser Civîna Giregira. Serekkahîn gote wan: “Ne me wera got derheqa Îsa xeber  nedin!” Lê Petrûs got: “Em gerekê gura Xwedê bikin, ne ku gura meriva”.

Civîna Giregira gelek hêrs ket û safî kirin şagirta bikujin. Lê nişkêva Fêrisek bi navê Gamalyêl rabû û got: “Lez nekevin! Diqewime Xwedê tevî wan e. Hûn dixwazin himberî Xwedê şer kin?” Wana guh dane xeberên wî, şagirt pê qamçiya kutan û gotine wan, wekî îda xizmet nekin. Lê tu tiştî nikaribû wana bida sekinandinê. Wana berdewam dikir bi mêrxasî mizgîniya xêrê bela kin paristgehêda, usa jî mal bi mal.