Sezariye’de Romalı bir yüzbaşı yaşıyordu. Onun adı Kornelius’tu. O bir Yahudi değildi, ama Yahudiler ona saygı duyuyordu. Kornelius cömert biriydi. Fakirlere ve ihtiyacı olanlara yardım ederdi. Yehova’ya inanıyordu ve O’na sürekli dua ediyordu. Bir gün bir melek Kornelius’a göründü ve şöyle dedi: “Tanrı dualarını duydu. Şimdi adamlarını Yafa şehrine gönder. Petrus’u bulsunlar ve yanına çağırsınlar.” Bunun üzerine Kornelius üç adamını yaklaşık 50 kilometre güneydeki Yafa’ya gönderdi.

O sırada Yafa’da olan Petrus, bir görüntü gördü. Bu görüntüde Yahudilerin yemesi yasak olan hayvanlar vardı. Bir ses ona bunları yemesini söyledi. Fakat Petrus, “Ben hiçbir zaman kirli bir hayvan yemedim” diyerek bunları yemeyi reddetti. Bunun üzerine ses ona, “Bu hayvanlara kirli deme. Tanrı onları temiz hale getirdi” dedi. Sonra Petrus’a, kapıda üç adam olduğu ve onlarla gitmesi gerektiği söylendi. Petrus da kapıya gitti ve adamlara neden geldiklerini sordu. Adamlar şöyle cevap verdiler: “Bizi Romalı yüzbaşı Kornelius gönderdi. Seni Sezariye’deki evine çağırıyor.”  Petrus adamları içeri davet etti ve o gün orada kaldılar. Ertesi gün Petrus, adamlarla ve Yafa’dan bazı kardeşlerle Sezariye’ye gitti.

Kornelius Petrus’u görünce eğilip ayaklarına kapandı. Fakat Petrus “Ayağa kalk, ben de senin gibi bir insanım” dedi. Sonra şöyle devam etti: “Yahudiler normalde diğer milletlerden olanların evine gitmezler, ama Tanrı senin evine gelmemi söyledi. Lütfen beni neden çağırdığını söyle.”

Kornelius Petrus’a şöyle dedi: “Dört gün önce Tanrı’ya dua ederken bana bir melek göründü ve seni çağırmamı söyledi. Lütfen bize Yehova’nın sözlerini öğret.” Petrus da “Anladım ki Tanrı taraf tutmuyor. O, Kendisine ibadet etmeyi isteyen herkesi kabul eder” dedi. Petrus onlara İsa hakkında pek çok şey öğretti. Sonra Kornelius ve yanındakilerin üzerine kutsal ruh döküldü ve hepsi vaftiz edildi.