Sa Filipos, may isa ka ulipon nga dalagita nga ginsudlan sang demonyo. Ginagamit sia sang demonyo sa pagpakot sang palaabuton, gani makakuarta sa iya ang iya mga agalon. Sang nagkadto si Pablo kag si Silas sa Filipos, ginasunodsunod niya sila sa sulod sang madamo nga adlaw. Ginapasinggit sia sang demonyo: “Ini nga mga tawo mga ulipon sang Labing Mataas nga Dios.” Sang ulihi, ginsilingan ni Pablo ang demonyo: ‘Sa ngalan ni Jesus, maggua ka sa iya!’ Gani naggua ang demonyo sa dalagita.

Sang narealisar sang mga agalon sang dalagita nga indi na sila makakuarta sa iya, naakig gid sila. Gindala nila si Pablo kag si Silas sa mga mahistrado sibil, nga nagasiling: ‘Wala ginatuman sini nga mga tawo ang kasuguan kag ginagamo nila ang bilog nga siudad!’ Nagmando ang mga mahistrado nga bunalon si Pablo kag si Silas kag prisuhon. Ginsulod sila sang manugbilanggo sa pinakasulod kag pinakamadulom nga bahin sang prisuhan kag ginsuok ang ila mga tiil sa ginbuhuan nga tabla.

Nagkanta si Pablo kag si Silas sing mga pagdayaw kay Jehova, kag nagapamati ang iban nga priso. Dayon sang tungang gab-i, gulpi lang naglinog sing mabaskog amo nga nag-uyog gid ang bilog nga prisuhan. Hinali nga nagbukas ang mga puertahan sang prisuhan, kag nahukas ang mga gapos sang mga priso. Nagdalagan ang manugbilanggo sa pinakasulod nga prisuhan kag nakita niya nga bukas ang mga puertahan. Nagpensar sia nga nakapalagyo na ang tanan nga priso, gani nagkuha sia sang iya espada para manginmatay.

Pero nagsinggit si Pablo: ‘Indi paghaliti ang imo kaugalingon! Ari pa kami tanan diri!’ Nagdalidali sulod ang manugbilanggo kag naghapa sa atubangan ni Pablo kag ni Silas. Ginpamangkot niya sila: “Ano ang dapat ko himuon agod maluwas ako?” Ginsilingan nila sia: ‘Ikaw kag ang imo panimalay dapat magtuo kay Jesus.’ Dayon gintudlo ni Pablo kag ni Silas sa ila ang pulong ni Jehova, gani ang manugbilanggo kag ang bilog niya nga panimalay nagpabawtismo.