មេរៀនទី១០០
ប៉ូលនិងធីម៉ូថេ
ធីម៉ូថេជាប្អូនប្រុសម្នាក់ក្នុងក្រុមជំនុំនៅក្រុងលីស្ដ្រា។ ឪពុកគាត់ជាជនជាតិក្រិច ឯម្ដាយគាត់ជាជនជាតិយូដា។ តាំងពីធីម៉ូថេនៅតូច ម្ដាយគាត់ឈ្មោះអឺនីស និងយាយឈ្មោះឡូអ៊ីស បានបង្រៀនគាត់អំពីព្រះយេហូវ៉ា។
ក្នុងដំណើរផ្សព្វផ្សាយជាលើកទី២ ប៉ូលបានធ្វើទស្សនកិច្ចនៅក្រុងលីស្ត្រា ហើយកត់សម្គាល់ឃើញថា ធីម៉ូថេពិតជាស្រឡាញ់បងប្អូនរួមជំនឿ ហើយត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីជួយបងប្អូន។ ដូច្នេះ ប៉ូលបានអញ្ជើញធីម៉ូថេឲ្យទៅជាមួយនឹងគាត់។ បន្ទាប់មកទៀត ប៉ូលបានបង្ហាត់បង្រៀនធីម៉ូថេឲ្យកាន់តែមានភាពប៉ិនប្រសប់ក្នុងការផ្សព្វផ្សាយ និងការបង្រៀន។
ឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធបានដឹកនាំប៉ូលនិងធីម៉ូថេ នៅគ្រប់កន្លែងដែលពួកគាត់ទៅ។ នាយប់មួយ ប៉ូលបានឃើញក្នុងគំនិត គឺឃើញបុរសម្នាក់ប្រាប់គាត់ឲ្យទៅជួយស្រុកម៉ាសេដូន។ ម្ល៉ោះហើយ ប៉ូល ធីម៉ូថេ ស៊ីឡាស និងលូកាបានទៅស្រុកនោះ ដើម្បីផ្សព្វផ្សាយនិងបង្កើតក្រុមជំនុំថ្មី។
នៅក្រុងថែស្សាឡូនិចក្នុងស្រុកម៉ាសេដូន បុរសនិងស្ត្រីជាច្រើនបានក្លាយជាគ្រិស្តសាសនិក។ ប៉ុន្តែ មានជនជាតិយូដាមួយចំនួនច្រណែនប៉ូល និងអ្នករួមការងារជាមួយគាត់។ ពួកគេបានប្រមូលមនុស្សមួយក្រុម ហើយចាប់អូសបងប្អូនខ្លះទៅជួបពួកអ្នកគ្រប់គ្រងក្រុង ដោយស្រែកឡើងថា៖ ‹ពួកបុរសទាំងនេះជាសត្រូវរបស់រដ្ឋាភិបាលរ៉ូម!›។ ដូច្នេះ ដើម្បីរួចផុតពីគ្រោះថ្នាក់ ប៉ូលនិងធីម៉ូថេបានរត់ភៀសខ្លួនទៅក្រុងបេរៀទាំងយប់។
ពួកអ្នកក្រុងបេរៀចូលចិត្តរៀនអំពីដំណឹងល្អ ហើយទាំងជនជាតិក្រិចទាំងជនជាតិយូដាបានទៅជាអ្នកជឿ។ ប៉ុន្តែ ជនជាតិយូដាខ្លះបានមកពីក្រុងថែស្សាឡូនិច ហើយពួកគេបានញុះញង់បង្កភាពវឹកវរ។ ហេតុនេះ ប៉ូលក៏ចេញទៅក្រុងអាថែន។ ចំណែកធីម៉ូថេនិងស៊ីឡាសបន្តនៅក្រុងបេរៀ ដើម្បីពង្រឹងជំនឿបងប្អូន។ បន្ទាប់មក ប៉ូលបានចាត់ធីម៉ូថេឲ្យត្រឡប់ទៅក្រុងថែស្សាឡូនិចវិញ ដើម្បីជួយបងប្អូនដែលរងការបៀតបៀនយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ ក្រោយមក ប៉ូលបានចាត់ធីម៉ូថេឲ្យទៅទស្សនកិច្ចក្រុមជំនុំជាច្រើនទៀត ដើម្បីលើកទឹកចិត្តពួកគេ។
ប៉ូលបានប្រាប់ធីម៉ូថេថា៖ ‹អស់អ្នកដែលចង់បម្រើព្រះយេហូវ៉ានឹងត្រូវគេបៀតបៀន›។ នេះគឺជាការពិតមែន ធីម៉ូថេបានត្រូវគេបៀតបៀន ហើយចាប់ដាក់គុកដោយសារជំនឿ។ ប៉ុន្តែ គាត់សប្បាយចិត្ត ព្រោះគាត់យល់ថានេះជាឱកាសដើម្បីបង្ហាញភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។
ប៉ូលបានប្រាប់បងប្អូននៅក្រុងភីលីពថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងចាត់ធីម៉ូថេឲ្យទៅឯអ្នករាល់គ្នា។ គាត់នឹងបង្រៀនអ្នករាល់គ្នាឲ្យដើរតាមផ្លូវព្រះយេហូវ៉ា ហើយគាត់នឹងបង្ហាត់អ្នករាល់គ្នាក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយ›។ ប៉ូលដឹងថា គាត់អាចទុកចិត្តធីម៉ូថេបាន។ ពួកគាត់ជាមិត្តល្អនឹងគ្នា ហើយបំពេញកិច្ចបម្រើជាមួយគ្នាអស់ជាច្រើនឆ្នាំ។
«ខ្ញុំគ្មានអ្នកណាទៀតដែលមានចិត្តគំនិតដូចគាត់ ដែលពិតជានឹងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្នករាល់គ្នាទេ។ ព្រោះអ្នកឯទៀតកំពុងរកតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន មិនមែនរកប្រយោជន៍សម្រាប់លោកយេស៊ូគ្រិស្តឡើយ»។—ភីលីព ២:២០, ២១
លោកអ្នកក៏ប្រហែលជាចូលចិត្តដែរ
ចូរបង្រៀនកូនរបស់អ្នក
ធីម៉ូថេចង់ជួយអ្នកឯទៀត
ដូចធីម៉ូថេ តើតាមរបៀបណាអ្នកអាចមានជីវិតដ៏សប្បាយ ហើយពោរពេញទៅដោយបទពិសោធន៍ដ៏គួរឲ្យរំភើបចិត្ដ?
