Tîmotêyo birakî cahil bû, ji civata şeherê Lîstrayê. Bavê wî Yûnan bû, lê diya wî Cihû bû. Diya wî Eynika û pîrka wî Loyîsa, derheqa Yehowa Tîmotêyo zarotiya wîda hîn dikirin.

Gava Pawlos wedê rêwîtiya xweye duda Lîstrayêda bû, ewî dît, wekî Tîmotêyo bi dil û can xûşk-bira hiz dike û bi ruhê hazirbûnê alî wan dike. Pawlos Tîmotêyo teglîf kir, wekî tevî wî rêwîtiyê bike. Wî wedeyî Pawlos Tîmotêyo hîn dikir, wekî bibe xizmetkarekî baş û dersdarê mizgîniya xêrê.

Hemû ciya kîderê Pawlos û Tîmotêyo diçûn, ruhê pîroz rêberiya wan dikir. Şevekê, xewn-xeyalêda mêrekî gote Pawlos, wekî bê Makedonyayê û alî wan bike. Lema Pawlos, Tîmotêyo, Sîlas û Lûqa çûn, wekî wêderê xizmet kin û civata saz kin.

Welatê Makedonyayêda şeherê Têsalonîkîda, gelek mêr û kulfet bûne Mesîhî. Lê hine Cihûya hevsûdî Pawlos û hevalên wî dikirin. Lema jî wana cimet miqabilî wan rakirin û wan kaşî bal serwêra kirin, û bi qare-qar gotin: “Ew meriv dijminê serwêrê Romê ne!” Emirê Pawlos û Tîmotêyo kete bin qeziyê, lema jî ewana şev revîn şeherê Beroyayê.

Beroyayêda cimetê mizgîniya xêrê bi dil û can qebûl kirin û çawa Yûnanî usa jî Cihû bûne bawermend. Paşî wê yekê çend Cihû ji Têsalonîkî hatine wêderê û çetinayî pêşda anîn, lema jî Pawlos çû şeherê Atînayê. Lê Tîmotêyo û Sîlas Beroyayêda man, wekî bira qewî kin. Wede şûnda, Pawlos Tîmotêyo paşda şande Têsalonîkiyê, seva ku wêderê alî bira bike, wekî ewana peyketinada amin bimînin. Paşê Pawlos Tîmotêyo dişande cûre-cûre civata, wekî ew teseliya bira bike û hêlanê bide wan.

 Pawlos gote Tîmotêyo: “Her kes, kê dixwaze Yehowara xizmet ke, wê rastî peyketina bê”. Axiriyê Tîmoyêyo jî seva baweriya xwe rastî peyketina hat û wî kirine kelê. Lê yeke ew şa dibû, çimkî bi wê yekê ewî aminiya xwe Yehowara îzbat kir.

Pawlos Fîlîpyara got: “Ez Tîmotêyo dişînim bal we. Ewê alî we bike, wekî hûn fem kin, çi tê hesabê rastiyêda bimeşin, û wê we hîn ke, wekî hûn hê rind xizmet kin”. Pawlos zanibû ,wekî ew dikare îtbariya xwe Tîmotêyo bîne. Û ewana gelek sal hevalxizmetkarên gelek baş bûn.