Был бүлектә 80 йыл дауамында Шау́л һәм Дауы́т исемле батшалар менән булған ваҡиғалар һүрәтләнә. Тәүҙә Шау́л тыйнаҡ кеше булған һәм Алланан ҡурҡҡан, әммә һуңыраҡ ул үҙгәргән һәм Йәһүәне тыңламай башлаған. Йәһүә уны кире ҡаҡҡан һәм бер аҙ ваҡыттан Самуилға́ Изра́илдең яңы батшаһы итеп Дауытты́ майларға ҡушҡан. Шау́л, көнләшеп, бер нисә тапҡыр Дауытты́ үлтерергә маташҡан, әммә Дауы́т бер ҡасан да үс алмаған. Шаулды́ң улы Йонафа́н Йәһүәнең Дауытты́ һайлағанын белгән, шуға ул Дауытҡа́ тоғро булған. Дауы́т бер нисә етди гонаһ ҡылған, әммә Йәһүәнең төҙәтеүен бер ҡасан да кире ҡаҡмаған. Был китапты бала менән уҡыһағыҙ, уға шуны аңларға  ярҙам итегеҙ: Йәһүәгә һәм ул һайлаған хеҙмәтселәргә тоғро һәм тыңлаусан булыу бик мөһим.