1. Kush jam në mendje, shpirt e zemër?

Veç ti e di, i shtrenjti, Ati im!

Ti sheh çdo ndjenj’, gjith’ ankthet brenda meje,

çdo nat’ pa gjum’, çdo hap që hedh

e çdo mendim.

Në bark të nënës kur u thura,

aty në terr, o Jehova, më pe.

Në librin tënd tër’ pjesët ishin shkruar.

E çmon gjith’ qenia ime

mençurin’ që ke!

Oh, sa e thell’ ësht’ njohuria jote,

ësht’ e pafund, ky shpirti im e di.

Në errësir’ sikur të kisha humbur,

do të më gjeje, At’, me siguri.

Po ku mund të vrapoj larg teje?!

Ku mund të shkoj e ti të mos më gjesh?!

Në rendsha larg me flatrat e agimit,

pran’ meje, Ati im i mir’,

ti do të jesh.