गीत २२
राज्य सुरू झालं—यावे आता जगी!
१. हे याह, तू स-दा-चा रा-जा,
नि-र्मा-ता वि-श्वा-चा.
तू सो-पि-ले रा-ज्य मु-ला,
त्या ने-मि-ले रा-जा.
झा-ला ज-न्म देव-रा-ज्या-चा,
व्या-पे-ल ते सा-री ध-रा.
(कोरस)
झा-ले सु-रू पा-हा,
स्व-र्गी त्या-चे रा-ज्य म-हान.
या-वे ज-गी आ-ता,
कर-तो आ-म्ही ही प्रा-र्थ-ना!
२. सै-ता-ना-चा का-ळ थो-डा,
सं-त-प्त तो आ-ता.
ना जी-व-न सो-पे ज-री,
ठे-वू म-नी आ-शा.
झा-ला ज-न्म देव-रा-ज्या-चा,
व्या-पे-ल ते सा-री ध-रा.
(कोरस)
झा-ले सु-रू पा-हा,
स्व-र्गी त्या-चे रा-ज्य म-हान.
या-वे ज-गी आ-ता,
कर-तो आ-म्ही ही प्रा-र्थ-ना!
३. दू-तां-नी के-ला जय-जय-कार,
स्व-र्गात आ-नं-दा-ने.
सै-ता-ना-चे ना-मो-नि-शाण,
ना-ही आ-ता ति-थे.
झा-ला ज-न्म देव-रा-ज्या-चा,
व्या-पे-ल ते सा-री ध-रा.
(कोरस)
झा-ले सु-रू पा-हा,
स्व-र्गी त्या-चे रा-ज्य म-हान.
या-वे ज-गी आ-ता,
कर-तो आ-म्ही ही प्रा-र्थ-ना!
(दानी. २:३४, ३५; २ करिंथ. ४:१८ ही वचनंसुद्धा पाहा.)
