பாடல் 33
யெகோவாமேல் உன் பாரத்தைப் போட்டுவிடு
-
1. என் யெ-கோ-வா, அன்-பின் தே-வா,
என் ஜெ-பங்-கள் கேட்-பீ-ரே.
யா-ரும் கா-ணா எந்-தன் நெஞ்-சின்
வே-த-னை போக்-கும் நீ-ரே.
(பல்லவி)
பா-ரம் ஏ-னோ உந்-தன் நெஞ்-சில்
தாங்-கிக்-கொள்-ள நம் தே-வன் உள்-ளார்.
கை-வி-டா-மல் உன்-னை காப்-பார்
நம் யெ-கோ-வா என்-றென்-றும்.
-
2. நோ-க வைக்-கும் வார்த்-தை கேட்-டு
நொந்-து நூ-லாய் போ-னே-னே.
தூ-ரம் போய் ம-றைந்-து-கொள்-ள
நான் பு-றா-போல் இல்-லை-யே!
(பல்லவி)
பா-ரம் ஏ-னோ உந்-தன் நெஞ்-சில்
தாங்-கிக்-கொள்-ள நம் தே-வன் உள்-ளார்.
கை-வி-டா-மல் உன்-னை காப்-பார்
நம் யெ-கோ-வா என்-றென்-றும்.
-
3. சோர்-வில் வா-டி சா-யும்-போ-து,
தாங்-கி கொள்-வார் பா-ச-மாய்.
மென்-மை-யா-ன தூ-றல் போ-ல
நம்-மை என்-றும் தேற்-று-வார்.
(பல்லவி)
பா-ரம் ஏ-னோ உந்-தன் நெஞ்-சில்
தாங்-கிக்-கொள்-ள நம் தே-வன் உள்-ளார்.
கை-வி-டா-மல் உன்-னை காப்-பார்
நம் யெ-கோ-வா என்-றென்-றும்.
(பாருங்கள்: சங். 22:5; 31:1-24.)
