गीत ४७
सांगा याहाला सारं
१. प्रा-र्थ-ना क-रू या य-हो-वा-ला,
त्या-ने दि-ला ब-हु-मा-न मो-ठा.
मि-त्र ख-रा आ-प-ला तो आ-हे,
त्या-ला म-ना-वर-चं ओ-झं क-ळे.
सां-गा या-हा-ला सा-रं.
२. आ-भा-र य-हो-वा-चे मा-नू या,
जी-वन दि-लं, त्या-ने श्वा-स दि-ला.
हो-ता चु-का क-रू या त्या क-बूल,
क-रे क्ष-मा जा-णे तो आ-पण धूळ.
सां-गा या-हा-ला सा-रं.
३. ला-ग-ता म-ना चिं-ते-चे का-टे,
ना श-ब्द ओ-ठी, पण त्या-ला क-ळे.
धा-वे या-हा प्रा-र्थ-ना ऐ-कु-नी,
ना दू-र तो आ-प-ल्या-पा-सु-नी.
सां-गा या-हा-ला सा-रं.
(स्तो. ६५:५; मत्त. ६:९-१३; २६:४१; लूक १८:१ ही वचनंसुद्धा पाहा.)