LEET 52
De christelje Hangow
-
1. Mien Voda, ekj sie die dankboa
fa aules, waut du muakst.
Ekj see dän Himmel un de Ieed,
dien Woakj en de Natua.
Du best dee, waut mie jemoakt haft,
un wiest mie diene Leew.
Ekj well die huach lowen un die ier’n,
wiels daut es, waut du vedeenst.
-
2. Ekj well daut soo doon’ aus Jesus;
hee haft dien’ Well’n jedon’.
Hee bäd bie siene Doop un säd:
“Doatoo sie ekj jekom’.”
Du rädsd to am utem Himmel
un jeefst am dienen Jeist.
Hee wia die jehuarsom bat aum Doot,
stunt en fa Jerajchtichkjeit.
-
3. Nu sto ekj ver die, Jehova,
un bäd die dankboa aun.
Ekj kaun daut noch nich jleewen, daut
ekj dien’ Nom’ droagen kaun.
Un wiels du mie dia jekoft hast,
vespräakj ekj die gaunz frie:
Ekj läw nu nich lenja fa mie selfst;
von nu aun läw ekj fa die!
(See uk Mat. 16:24; Mar. 8:34; Luk. 9:23.)