1. மாந்-தர் செய்-கி-றார்-க-ளே

மண், பொன், கல் தெய்-வங்-க-ளே!

ஆ-னால், யெ-கோ-வா-வை

அ-றி-யார்-க-ளே!

பொய் தெய்-வங்-கள் ஒன்-று-மே

கா-ணா-து பிற்-கா-ல-மே;

ஜீ-வன் இல்-லா-த தெய்-வங்-க-ளே,

சாட்-சி இல்-லா தெய்-வங்-க-ளே!

2. தே-வன் பே-ரைச் சொல்-லு-வோம்

நாம் பெ-ரு-மை-யா-க-வே;

நல்-ல செய்-தி சொல்-வோம்;

தைர்-ய-மா-க-வே;

நல் இ-த-யம் உள்-ளோ-ரே

சத்-யம் கற்-றுக்-கொள்-வ-ரே;

நம்-மைப்-போல் சாட்-சி சொல்-லு-வ-ரே;

யெ-கோ-வா-வைத் து-திப்-ப-ரே!

 3. நாம் சொல்-லும் நற்-சாட்-சி-யே,

தே-வன் பேர்க்-குக் கீர்த்-தி-யே;

நீக்-கும் தூ-ஷ-ண-மே,

அ-வப்-பே-ரு-மே;

எச்-ச-ரிக்-கும் தீ-யோ-ரை,

காட்-டும் சத்-ய பா-தை-யை;

சாந்-தி, சந்-தோ-ஷம் தந்-தி-டு-மே,

நல் நம்-பிக்-கை தந்-தி-டு-மே!