ចម្រៀងលេខ៧៥
‹ខ្ញុំនៅនេះហើយ! សូមលោកចាត់ខ្ញុំ!›
(អេសាយ ៦:៨)
-
១. នាមព្រះដ៏សែនរុងរឿងត្រចះ
មនុស្សបង្អាប់យ៉ាងឥតអៀនខ្មាស
ខ្លះថាលោកឥតប្រណីមេត្ដា
ជនខ្លៅថា៖‹មិនមានព្រះឡើយណា›
អ្នកណានឹងទៅជម្រះនាមព្រះ?
សរសើរលោកឲ្យគេឮយ៉ាងលះ?
(បន្ទរទី១)
‹ខ្ញុំនៅនេះហើយ! សូមលោកចាត់ខ្ញុំ!
ឲ្យសរសើរលោកគ្រប់ទីជិតជុំ
មិនមានឯកសិទ្ធិខ្ពង់ខ្ពស់ជាងនេះឡើយ
ឱសូមលោកមេត្ដាចាត់ខ្ញុំ!›។
-
២. ខ្លះចោទថាព្រះបង្អង់រង់រេ
ហើយពួកគេមិនកោតខ្លាចព្រះទេ
ខ្លះបូជារូបព្រះឥតជីវិត
ខ្លះលើកមនុស្សខ្ពស់ជាងព្រះពិត
អ្នកណានឹងប្រាប់ជនទុច្ចរិត?
អំពីសង្គ្រាមរបស់ព្រះពិត?
(បន្ទរទី២)
‹ខ្ញុំនៅនេះហើយ! សូមលោកចាត់ខ្ញុំ!
ឲ្យព្រមានគេគ្រប់ទីជិតជុំ
មិនមានឯកសិទ្ធិខ្ពង់ខ្ពស់ជាងនេះឡើយ
ឱសូមលោកមេត្ដាចាត់ខ្ញុំ!›។
-
៣. ឥឡូវជនរាបសាព្រួយចិន្ដា
ព្រោះឃើញការអាក្រក់ពេញលោកា
ដោយចិត្តស្មោះគេខំប្រឹងស្វះស្វែង
ក្ដីពិតដើម្បីលែងព្រួយចំបែង
អ្នកណានឹងជួយមនុស្សរាបសា?
អ្នកណានឹងជួយសម្រាលទុក្ខា?
(បន្ទរទី៣)
‹ខ្ញុំនៅនេះហើយ! សូមលោកចាត់ខ្ញុំ!
ឲ្យបង្រៀនគេគ្រប់ទីជិតជុំ
មិនមានឯកសិទ្ធិខ្ពង់ខ្ពស់ជាងនេះឡើយ
ឱសូមលោកមេត្ដាចាត់ខ្ញុំ!›៕
(សូមពិនិត្យបន្ថែម ចសព. ១០:៤; អេគ. ៩:៤)
