गीत ७५
“मी जाईन! मला पाठव!”
(यशया ६:८)
१. या-हा-च्या थो-र ना-वा-ला,
पा-हा क-लं-क फा-स-ला.
ना-ही-च दे-व म्ह-ण-ती,
दु-रा-चा-री, मू-र्ख अ-ती.
जा-ई-ल को-ण सां-ग-ण्या,
क-लं-क हा मि-ट-व-ण्या?
(कोरस १)
‘हा मी प्र-भू पा-ठव म-ला!
गा-ई-न म-हि-मा तु-झा.
ना-ही दु-जा स-न्मा-न मो-ठा
मी जा-ईन पा-ठव म-ला!’
२. उ-शी-र ला-वी म्ह-णु-नी,
दे-ती दे-वा दो-ष कु-णी.
हा-तां-नी मू-र्ती घ-ड-ती,
दे-शा-स-ही ते पू-ज-ती.
जा-ई-ल को-ण सां-ग-ण्या,
दु-ष्टां सा-व-ध क-र-ण्या?
(कोरस २)
‘हा मी प्र-भू पा-ठव म-ला!
सां-गे-न मी धै-ऱ्या-ने त्यां.
ना-ही दु-जा स-न्मा-न मो-ठा,
मी जा-ईन पा-ठव म-ला!’
३. दु-ष्टां-चा पा-हु-नी सु-काळ,
म-ने स-ज्ज-नां-ची घा-याळ.
त्यां वे-द-ना ज-री हो-ती,
ख-ऱ्या दे-वा ते शो-ध-ती.
जा-ई-ल को-ण सां-ग-ण्या,
फुं-कर प्रे-मा-ने घा-ल-ण्या?
(कोरस ३)
‘हा मी प्र-भू पा-ठव म-ला!
जा-ई-न त्यां-च्या सां-त्व-ना.
ना-ही दु-जा स-न्मा-न मो-ठा,
मी जा-ईन पा-ठव म-ला!’
(स्तो. १०:४; यहे. ९:४ ही वचनंसुद्धा पाहा.)
