1. Mae’r byd hwn yn llawn poen, drygioni, a thrais,

Peryglus yw bywyd bob dydd.

Heb gyngor i’n harwain, heb gymorth gan Dduw,

Fe grwydrwn o lwybr y ffydd.

Ac felly, yn gyson, ymgynnull a wnawn

I atal ein ffydd rhag gwanhau,

I lathru ein gobaith, i gadw yn driw,

I annog ein brawd ac ein chwaer.

Ac yno cawn ddysgu yr iaith sydd yn bur,

A dangos gwir gariad at bawb.

Cawn ni ein hadfywio wrth ddysgu y gwir,

A chariad diddarfod fwynhawn.

2. Jehofa sy’n gwybod yn well na nyni

Pa heriau annisgwyl a ddaw.

Ac felly, defnyddiwn ein hamser yn ddoeth,

Ac i bob cyfarfod yr awn.

Gan ddynion sy’n dduwiol, clywn gyngor gan Dduw,

A chanddo arweiniad a gawn.

Cefnogaeth gariadlon, awyrgylch di-ail,

A chwmni siriolaidd fwynhawn.

Yn ufudd i Dduw, i’r cyfarfod yr awn.

Doethineb a gawn oddi fry.

I gael ein hadfywio, i annog ein brawd,

Tyrd! Dere ymlaen! Bant â ni!