1. Sou wäit vu Gott fort a verluer sinn der vill,

hu keen, deen si am Liewe leet.

Mir brauche Jehova, deen eis säi Schutz gëtt,

dofir maache mir, wat hie seet.

An eise Versammlunge gi mir gestäerkt,

e Liicht sinn si fir eise Wee.

Do gëtt eise Glawen, eis Hoffnung méi grouss;

ze léiere si mir bereet.

D’Versammlunge wäerte mir nimools opginn,

Kraaft gi si fir weiderzego’n.

Datt mir eis versamm’len, ass Gott säi Gebot,

vu senger Léift gi mir gedro’n.

2. Jehovah weess ganz genau, wat eis guttdeet,

säi Rot fest am Häerz hale mir.

Mir huelen eis Zäit an d’Versammlung ze go’n,

säi Wuert ze verstoe geet vir.

Léif Bridder eis leeden, e gutt Beispill sinn,

mir ginn all ermontert duerch si.

Eis geeschteg Famill gëtt eis Halt a vill Léift,

mir wëssen, eleng si mir ni.

Jehova schenkt Weisheet an hëlleft eis all,

fir op sengem Wee trei ze go’n.

Sou schéin ass déi Zukunft, déi Gott eis versprécht;

zesumme mir him Merci so’n.