1. Jehova, ons Voda, woo dankboa wie sent;

du jeefst ons de Schreft, daut’s een grootet Jeschenkj!

De Schriewa jeefst du Weisheit;

du leidsd dee derch dien’ Jeist.

Dien Wuat es de Woarheit, waut eewich besteit.

2. Dien Wuat moakt daut mäajlich, ons selfst kloa to seen’,

beuadeelt Jedanken un deepste Jefeel’n.

Dien’ Rot jeit to vetruen.

Wie schazen dien Jeboot.

Jo, diene Jesazen sent volkom’ un goot.

3. Dien Wuat jeit to Hoaten un jeft ons väl Nies,

wiels dee, waut daut schreewen, wier’n Menschen soo’s wie.

De Schreft stoakjt onsen Gloowen,

jeft Krauft un moakt ons kluak.

Soo dank wie die, Voda, fa dien heiljet Buak!