1. Et gëtt e Buch dat scho säit Laangem do ass,

et schenkt eis Fridden, Hoffnung an och Freed.

Et bréngt eis Liicht an enger Welt sou däischter,

dës Wierder sinn dat, wat Jehova seet.

Sou wäertvoll ass fir eis Gott säi Wuert, d’Bibel,

geschriwwe gouf si vu loyale Frënn.

Duerch hell’ge Geescht huet Gott si inspiréiert,

sou krut säi Wuert fir d’Mënschen déiwe Sënn.

2. Dëst Buch verréit eis, wéi alles entstan ass,

Jehova hat alles sou gutt gemaach.

Do steet och, dass den éischte Mënsch perfekt war,

gesat hat Gott hien an e schéine Gaart.

Mir liesen, wéi en Engel Gott a Fro stellt;

den Adam huet der Mënschheet Misär bruecht.

Mee net méi laang, da bréngt Jehova Rettung,

mat ganz vill Léift huet hien dofir gesuergt.

3. Jehova säi Wuert bréngt eis eng gutt Noriicht,

dass Jesus Kinnek ass vu sengem Räich.

Si gëtt eis Hoffnung fir eng besser Zukunft –

kee Leed, keen Doud a keen, deen da méi kräischt.

Mir wëllen dat mat jiddwerengem deelen;

dës nei Welt kënne mir scho klo’r gesinn.

Dat gëtt eis Kraaft a Freed fir eisen Alldag.

E Schatz, eis Bibel, stolz mir dorop sinn.