1. Бир хазина бор, у бойлик конидир,

У бахш этар умиду хуррамлик.

Ушбу чашма жонли ва ҳаётбахшдир,

У хор инсон руҳин айлар тетик.

Бу хазина — Раб Яҳова Сўзидир,

Пайғамбарлар ёзган эди уни.

Шу одамлар Яҳни дилдан севганди

Ва етказган эди хабарини.

2. Улар ёзган эди Рабнинг руҳи-ла

Яратилиш ҳақда холис асар.

Унга кўра, гуноҳ қилиб қўйганди

Ва ҳақ йўлдан озганди илк башар.

Бир фаришта Аллоҳ тахтин олиш-чун

Бўҳтон ила Уни бадном қилди.

Шу сабабли гуноҳ пайдо бўлганди,

Лек Яҳова бунга чек қўяди.

 3. Ушбу дамлар улкан шодлик пайтидир,

Ахир Масиҳ Подшоҳ бўлди кўкда.

Шунга умид ила биз яшагаймиз,

Айтгаймиз ҳаммага Шоҳлик ҳақда.

Рабнинг Сўзи — ҳикмат тўла булоқдир,

Эрур у бой, очиқ бир дастурхон.

Ўқиб турсак ҳар кун уни диққат-ла,

Ҳаётимиз қилгай у нурафшон.