LEET 100
Siet gaustfrie un oppnäment
-
1. Jehova es ons Väabilt em gaustfrie senn’.
Hee sitt doano, daut aule goot läwen kjenn’.
Hee es toom jäwen reed
un moakt kjeen’ Unjascheet,
schenkjt aule Menschen Räajen un Sonn.
Gott freit sikj äwa dee, waut am nodoon’ well’n
un aundre wellich goots doon’ un oppnäm’t sent.
Jerinje sto wie bie,
wie schuwen kjee’m tosied
un sent soo aus Jehova jesonn’.
-
2. Wäa weet, waut onse Woakjen bewirkjen kjenn’,
wan wie doa, wua daut fält, jier’n behelplich sent.
Wie well’n waut äwrich ha’n,
uk wan wie dee nich kjan’,
un wiesen dee de christelje Leew.
Wie ha’n daut soo aus Liedia, waut frintlich säd:
“Ekj näm junt wellich opp, komt no miene Städ.”
Jehova es dee goot
un woat dee uk beloon’,
waut friejäwrich un goot sent, soo’s hee.
(See uk Apj. 16:14-15; Reem. 12:13; 1. Tim. 3:2; Heb. 13:2; 1. Pet. 4:9.)