1. Ti je plot mirësi, Perëndia im,

mikpret me ngrohtësi, e nuk bën dallim.

Dhuron me bujari,

ushqim, dhe diell e shi,

çdo zemër e mbush plot lumturi.

Kur shoh një nevojtar e të lën’ mënjan’,

gjithnjë i bëhem krah e i gjendem pran’!

Ti sheh, o Ati im,

ti sheh dhe ndien gëzim;

të mirën e shpërblen pa kursim.

2. Mikpritja ësht’ me vler’, si margaritar,

ajo mjekon një plag’, ngre një zemërvrar’.

Të huajin e do,

askujt nuk i thot’ jo,

bujare dhe e mir’ me këdo.

Besnikët koh’ më par’, në shtëpin’ e vet

mikpritën mrekullisht engjëj e profet’.

E di, o Ati im,

ti derdh një lum’ bekim,

kur zemrën time hap me gëzim.