1. Wen oos lijben groot un wår is

oos lijb God fröögt sich sër mit oos.

Dat lijben is Em sijn grötst moor

weegen oos God is lijb.

Dat beschöönen lijb schint im härts

wat dai grootfründschaft gröter mökt.

Groosartig is dat lijben ni;

oos lijben is wårhët.

Wen air grootfründ oos hülp bruukt,

ümer an sijn kant wij ware sin.

Wirklig lijb wij wijse den

tau dem wat hülp bruuke däit.

Jësus hät oos wår lijb inlërt

wat em Jehovaa weese hät.

Lijben soo stöt oos härts doch an!

Lijblig forneemen is gaut;

härtslig lijben is soo schöön.