LEET 111
Wie haben väl Jrind, ons to freien
-
1. Wie ha’n soo väl Jrind, ons to freien,
wiels Gott ons soo säajent un leeft.
Hee saumelt de wieetvolle Menschen,
wie deenen am frädlich veeent.
Jehova sien Wuat moakt ons schaftich,
de Schreft stoakjt dän Gloowen, moakt Moot.
Doabenn’ well wie jieda Dach läsen,
dan jläat onse Freid soo aus Gloot.
De Freid, waut von Gott kjemt, dee stoakjt ons
un halpt ons en Sorjen un Noot.
Ons Hoat woat dan nich soo leicht mootloos.
Ons Gott woat ons rikjlich beloon’.
(KUA)
Jehova jeft Freid, Krauft un Moot.
Sien Woakj es soo wundaboa groot.
Waut hee aules denkjt, waut hee aules deit
un woo hee ons leeft, moakt ons froo.
-
2. Wie seen’, waut Jehova jemoakt haft:
dän Himmel, daut Mäa un daut Launt.
Voll Freid doo wie Gott doafäa lowen,
bewundren, waut hee aules kaun.
Gaunz schaftich vetal wie de Menschen,
daut Jesus aus Kjennich rejieet.
Daut Kjennichrikj brinjt ons väl Säajen;
wie well’n, daut een jiedra daut hieet.
Un boolt woat doa eewich bloos Freid senn’,
wiels Himmel un Ieed moakt Gott nie.
Wie woar’n dan fa Freid emma juchen.
De Nacht es dan entlich vebie.
(KUA)
Jehova jeft Freid, Krauft un Moot.
Sien Woakj es soo wundaboa groot.
Waut hee aules denkjt, waut hee aules deit
un woo hee ons leeft, moakt ons froo.
(See uk 5. Mo. 16:15; Jes. 12:6; Joh. 15:11.)
