1. Um Jesus var størstur av øllum á jørð,

var atferðin ongantíð stolt ella hørð.

Í ætlanum Guds fekk hann stórfingnan lut,

men aktaði framvegis eyðmjúkur Gud.

2. Við øll tey, sum stúra og overva seg,

hann sigur: ’Legg byrðuna yvir á meg!’

Ja, Jesus vil hjálpa, har neyðin er svár,

so mildur hann turkar av eygum hvørt tár.

3. Vit eru øll brøður, tað hevur hann sagt.

Í hansara hendur alt valdið er lagt.

Hann elskar tey mildu, sum liva í trúgv,

tey fáa í ævir á jørðini búgv.