1. யெ-கோ-வா-வின் சொல்-லைக் கேட்-கும்

உள்-ளம் என்-றும் தோற்-காது.

மா-லை நே-ரம் வா-னம் மா-றும்,

தே-வன் அன்-பு மா-றா-து!

அர்ப்-ப-ணம் செய்-தோம் நம் வாழ்-வை

அ-வர் கை-க-ளில் நா-மே!

ஒ-ரு நா-ளும் மா-ற மாட்-டோம்,

உண்-மை-யா-க வாழ்-வோ-மே!

2. ச-கோ-த-ரர் க-ளைப்-பா-றும்

நி-ழல் இங்-கு நாம்-தா-னே!

க-னி-வா-ன வார்த்-தை பே-சி,

உ-யர்-வாய் ம-திப்-போ-மே!

வி-ழு-தல்-ல வேர் நாம் என்-று

நம்-பிக்-கை த-ரு-வோ-மே!

தோ-ளில் சாய்த்-து நெஞ்-சம் தேற்-றும்

நண்-பர்-கள்-போல் வாழ்-வோ-மே!

3. யெ-கோ-வா-வின் வ-ழி காட்-டும்

மூப்-பர் சொல்-லும் வார்த்-தைக்-கு,

உண்-மை-யோ-டு கீழ்ப்-ப-டி-வோம்

நன்-மை-தான் நம் வாழ்க்-கைக்-கு!

கா-லம் போ-கும் பா-தை எல்-லாம்

உண்-மை-யோ-டு வாழ்-வோ-மே!

யெ-கோ-வா-வின் உள்-ளத்-தில் நாம்

நி-லைப்-போ-மே என்-று-மே!