1. Тангри шафқат нурин сочар,

Уни бунга севги ундар.

У ҳар куни ризқ-рўз берар,

Ҳиммат қилиб, қувонч топар.

Зор қалб фиғон чекса агар,

Аллоҳ уни албат тинглар.

У мўл меҳрин инъом этар,

Осий бўлсак-да, лутф айлар.

2. Гуноҳ қилиб, ботсак ғамга,

«Кечир мени»,— деймиз Рабга.

Исо ўзи чорлаб бунга,

Берганди йўл-йўриқ бизга.

Гар афв этсак ўзга касни,

Тангри ҳам афв этгай бизни.

Шунда қолмас қалбда гина,

Тинчлик бўлгай бизга ошна.

3. Бирон нарса ҳадя этсак,

Буни дилдан қилмоқ керак.

Ахир берсак ихлос ила,

Инсон тўлгай шодлик бирла.

Худо сахий дилни кўрар

Ва бу учун уни сийлар.

Шафқат қилган бахтли бўлар,

Рабни у ғоят шод айлар.