NƏĞMƏ 132
Nəhayət, bir bədənik
-
1. Xəlq eylədin, ey Allahım,
Budur mənim yarım, cananım.
Onu lütfünlə, Yehova,
Mənə həmdəm verdin.
Ey sevgilim, gəl söz verək,
Bu sevgini qəlbdə yaşadaq.
Biz bir bədənik səninlə,
Bir döyünür ürək.
Günbəgün Rəbbə verək izzət,
Səadət saçsın
Bu tükənməz məhəbbət.
Əhd-peymana tən yaşasaq,
Bu ömrümüz xoşbəxt keçəcək.
İsti yuva biz qurmuşuq,
Orda məskən salsın sevgi.
(Həmçinin baxın: Yar. 29:18; Vaiz 4:9, 10; 1 Kor. 13:8.)