1. Duu büst bij mij, duu büst mij lijb.

Flaisch fon mijn flaisch, mij härts höört tau dij.

Jehovaa hät dij mij geewt as

geschenk mit groote wërd.

Wij sin bloos air, soo as God wil,

soo’s kërl un fruug wij sin ain familg.

T’hoop ümer wile wij leewe.

Up oos lijb God sij weeg gåe wij t’hoop.

Oos lijb wart nij ais al

un oos frööligkët

kümt fon Jehovaa oos Her.

Mijn leewend lang blijw ik bij dij,

un mijn truug woord hät groot wërd tau mij.

Nuu ik wil wijse foir ale:

Mij härts nuu höört tau dij, mijn lijb!