LIJD 138
Dai wite hår sin fain
-
1. Duu, mij laiw un lijb uld mësch
hät mij dijnt fom härts.
Ik denk mij as duu jung wäirst,
nuu is dat forbij.
Woo feel daile häst duu leewt.
Ik mij fröögt mit dij.
Ik dau dij beloone kind,
duu häst wërd tau mij.
(KOOR)
Ik dau ni forgeete
wat’s duu måke däirst.
Dau dij ümer denke
an mijn lijb for dij.
-
2. Duu uld mësch, dijn fain wit hår
is soo as ain kroon.
Dai däit wijse jërer dag
wofeel wërd duu häst.
As duu stark un jünger wäirst,
häst duu mij bijståe.
Den, gewiss ik blijw bij dij
doir dijn swåre dåg.
(KOOR)
Ik dau ni forgeete
wat’s duu måke däirst.
Dau dij ümer denke
an mijn lijb for dij.
(Sai uk Sal 71:9 un 18, Pro 20:29, Mat 25:21 un 23, Luc 22:28 un 1 Tim 5:1.)
