KËNGA 141
Jeta është një mrekulli!
-
1. Një fëmij’ po lind dhe një lule çel,
dielli ëmbël tokën mbar’ po përkëdhel!
Vesa si kristal, barin zbukuron,
mrekulli nga Jehovai ësht’ jeta jon’.
(REFRENI)
E shtrenjt’ ësht’ jeta jon’, zbret, o At’, nga ti,
ësht’ dhurat’ nga dora jote, ësht’ një mrekulli!
Prandaj për ty jetojm’, me gjith’ shpirt të duam.
Kjo jet’ ësht’ mrekulli; e ëmbël, poezi!
-
2. Dielli ndonjëher’ befas nuk shkëlqen,
lulet vyshken, zemra thot’: «Më nuk ia vlen!»
Mos u dorëzo, diell sërish do t’ket’,
Jehovai plot shkëlqim me ty do të jet’!
(REFRENI)
E shtrenjt’ ësht’ jeta jon’, ësht’ dhurat’ nga ti,
zbret prej teje, At’ i dashur, ësht’ një mrekulli!
Prandaj për ty jetojm’ dhe njer’zit i duam.
Kjo jet’ ësht’ mrekulli; e ëmbël, poezi!
(Shih edhe Jobi 2:9; Psal. 34:12; Ekl. 8:15; Mat. 22:37-40; Rom. 6:23.)
