መዝሙር 142
ንተስፋና ኣጽኒዕና ንሓዝ
-
1. መገዲ ደቂ ሰብ ኰይኑ’ሎ ኣብ ጸልማት፣
ጻዕሮም ከንቱ፡ ህይወቶም’ውን ደልሃመት።
ከቶ ኣይተኻእለን ኪርከብ ድሕነት፣
ኵሉ ስለ ዘለዎ ሓጥያት።
(ኣዝማች)
ንተሓጐስ ቀሪባ መንግስቱ!
ኬርህወልና’ዩ ወዱ ኣብ ግዝኣቱ።
ኪውገድ’ዩ እከይ ምስ ጭቈና፣
’ዛ ተስፋና ኸም መልህቕ ተጽንዓና።
-
2. መዓልቲ የሆዋ ቐሪባ’ያ ዘላ፣
ኵሉ እከይ ካብ ምድሪ ዚጠፍኣላ።
ሽዑ’ውን ሓራ ኪኸውን’ዩ ፍጥረት፣
ውዳሰ ንኣምላኽ ሰማያት።
(ኣዝማች)
ንተሓጐስ ቀሪባ መንግስቱ!
ኬርህወልና’ዩ ወዱ ኣብ ግዝኣቱ።
ኪውገድ’ዩ እከይ ምስ ጭቈና፣
’ዛ ተስፋና ኸም መልህቕ ተጽንዓና።
(መዝ. 27:14፣ መክ. 1:14፣ ዮኤ. 2:1፣ ኣን. 1:2, 3፣ ሮሜ 8:22 እውን ርአ።)
