பாடல் 145
பூஞ்சோலை பூமி—கடவுளின் வாக்கு
-
1. நாம் ஏங்-கி-டும் பூஞ்-சோ-லை பூ-மி
நம் யெ-கோ-வா தந்-த வாக்-கே!
சா-வு, துன்-பம் கண்-ணீர் எல்-லா-மே
கிறிஸ்-து ஆட்-சி நீக்-கி-டு-மே!
(பல்லவி)
பூஞ்-சோ-லை-யாய் பூ-மி மா-றும்
ம-னக்-கண்-ணால் நாம் காண்-கின்-றோம்
தே-வன் ஆ-சை நி-றை-வே-றும்
ஏ-சு மூ-லம் நி-ஜ-மா-கும்.
-
2. அன்-பு தே-வன் தான் தந்-த வாக்-கை
ஏ-சு மூ-லம் காப்-பாற்-று-வார்.
கல்-ல-றை-யில் கண் மூ-டி தூங்-கும்
நண்-பர்-க-ளை எ-ழுப்-பு-வார்.
(பல்லவி)
பூஞ்-சோ-லை-யாய் பூ-மி மா-றும்
ம-னக்-கண்-ணால் நாம் காண்-கின்-றோம்
தே-வன் ஆ-சை நி-றை-வே-றும்
ஏ-சு மூ-லம் நி-ஜ-மா-கும்.
-
3. விண்-ணில் ஆ-ளும் நம் ரா-ஜா ஏ-சு
பூஞ்-சோ-லைக்-கு கூட்-டி செல்-வார்.
வாக்-கு தந்-த யெ-கோ-வா-வை நாம்
வாழ்-நா-ளெல்-லாம் போற்-று-வோ-மே!
(பல்லவி)
பூஞ்-சோ-லை-யாய் பூ-மி மா-றும்
ம-னக்-கண்-ணால் நாம் காண்-கின்-றோம்
தே-வன் ஆ-சை நி-றை-வே-றும்
ஏ-சு மூ-லம் நி-ஜ-மா-கும்.
(பாருங்கள்: மத். 5:5; 6:10; யோவா. 5:28, 29.)
