1-3. (a) Dlaczego Ezechiel jest zszokowany i czego się dowiaduje na temat zagłady Jerozolimy? (b) Jakie pytania przeanalizujemy?

EZECHIEL jest zszokowany! Właśnie zobaczył w wizji obrzydliwe rzeczy, jakich niewierni Żydzi dopuszczają się w świątyni w Jerozolimie *. Ci buntownicy skalali miejsce, które było ośrodkiem czystego wielbienia w Izraelu. Ale skalanie nie ograniczyło się do świątyni. Cała Juda napełniła się przemocą i nie ma już nadziei na poprawę. To, co robi lud Jehowy, głęboko Go obraża. Dlatego mówi On Ezechielowi: „Będę działał w gniewie” (Ezech. 8:17, 18).

² Jak wielki ból musi czuć Ezechiel, gdy się dowiaduje, że rozgniewany Jehowa postanowił zniszczyć Jerozolimę oraz świątynię, uznawaną wcześniej za świętą! Może się zastanawia: „Co będzie z wiernymi mieszkańcami miasta? Czy ocaleją? Jeśli tak, to jak do tego dojdzie?”. Nie musi długo czekać na odpowiedź. Jeszcze dźwięczy mu w uszach to gorzkie orędzie, a już słyszy donośny głos zwołujący wykonawców zapowiedzianego wyroku Jehowy (Ezech. 9:1). Czuje ulgę, kiedy  z dalszej części wizji dowiaduje się, że zagłada nie będzie przypadkowa, ale selektywna. A więc lojalne osoby przeżyją!

³ W miarę jak zbliża się koniec niegodziwego świata, my też możemy się zastanawiać, kto przeżyje zagładę. W takim razie poszukajmy odpowiedzi na następujące pytania: 1) Co Ezechiel zobaczył w dalszej części wizji? 2) Jak ta wizja spełniła się w jego czasach? 3) Jakie znaczenie ma ona dla nas?

4. Opisz, co w swojej wizji widział i słyszał Ezechiel.

⁴ Co Ezechiel zobaczył i usłyszał w dalszej części wizji? (Odczytaj Ezechiela 9:1-11). Siedmiu mężczyzn idzie „od strony bramy górnej, zwróconej na północ”, w której pobliżu być może znajdował się „symbol pobudzający Boga do zazdrości” albo kobiety opłakiwały boga Tammuza (Ezech. 8:3, 14). Mężczyźni ci wchodzą na dziedziniec wewnętrzny i stają obok miedzianego ołtarza. Ale nie przyszli, żeby złożyć na nim ofiary. Czas, kiedy Jehowa je uznawał, już się skończył. Sześciu z tych mężczyzn trzyma w rękach „niszczycielską broń”. Jednak siódmy znacząco różni się od pozostałych. Jest ubrany w lnianą szatę i nie ma broni, lecz „kałamarz sekretarski”.

5, 6. Co możemy powiedzieć o osobach, które otrzymały znak? (Zobacz ilustrację tytułową).

⁵ Co miał zrobić człowiek z kałamarzem sekretarskim? Otrzymał od samego Jehowy bardzo odpowiedzialne zadanie: „Przejdź przez miasto, przez Jerozolimę, i zrób znak na czołach ludzi, którzy wzdychają i jęczą z powodu wszystkich obrzydliwych rzeczy, jakie się tam popełnia”. Być może Ezechiel pomyślał o wiernych izraelskich rodzicach, którzy w Egipcie malowali znak na drzwiach swoich domów, żeby ocalić swoje pierworodne dzieci przed nadchodzącą zagładą (Wyjścia 12:7, 22, 23). Czy znak, który stawiał mężczyzna z kałamarzem sekretarskim, służył temu samemu celowi — ocaleniu osób, które go miały?

⁶ Odpowiedź staje się jasna, kiedy pomyślimy o tym, kto otrzymywał znak na czole. Miały to być osoby, które „wzdychają i jęczą” z powodu obrzydliwych rzeczy dziejących się w mieście. Co to o nich mówi? Po pierwsze, musiały być głęboko zasmucone nie tylko bałwochwalstwem popełnianym w świątyni, ale też przemocą, niemoralnością i korupcją, którymi napełniła się Jerozolima (Ezech. 22:9-12). Po drugie, raczej nie ukrywały swoich uczuć. Słowa i czyny tych szczerych osób z pewnością świadczyły o obrzydzeniu do tego, co się działo w kraju, oraz o lojalności wobec czystego wielbienia.  Jehowa, kierując się miłosierdziem, chciał pozostawić je przy życiu.

7, 8. W jaki sposób mężczyźni z niszczycielską bronią mieli wykonać swoje zadanie i jak kończy się wizja?

⁷ Jak w takim razie miało wykonać swoją misję sześciu mężczyzn z niszczycielską bronią? Ezechiel słyszy, jak Jehowa daje im wskazówki: Kiedy człowiek z kałamarzem sekretarskim skończy swoje zadanie, idźcie i zabijcie wszystkich oprócz osób, które mają znak na czołach. Mówi im też: „Zacznijcie od mojego sanktuarium” (Ezech. 9:6). Wykonawcy wyroku mieli zacząć w samym sercu Jerozolimy — w świątyni, która w oczach Jehowy nie była już święta. W pierwszej kolejności mieli zginąć „starsi ludu, którzy byli przed świątynią” — 70 starszych Izraela, którzy w świątyni palili kadzidło dla fałszywych bogów (Ezech. 9:6; 8:11, 12).

 ⁸ Jak kończy się wizja? Mężczyzna z kałamarzem sekretarskim zdaje Jehowie relację: „Zrobiłem tak, jak mi kazałeś” (Ezech. 9:11). Do głowy cisną się pytania: Jaki obrót przybrały sprawy? Czy ktokolwiek z mieszkańców Jerozolimy przeżył zagładę?

9, 10. Kto między innymi przeżył zagładę Jerozolimy i jaki wniosek możemy wyciągnąć na temat tych osób?

⁹ Odczytaj 2 Kronik 36:17-20. Proroctwo Ezechiela spełniło się w roku 607 p.n.e., kiedy armia babilońska zburzyła Jerozolimę i świątynię. Niewierna Jerozolima musiała ‛wypić’ gniew Jehowy ze „złotego kielicha”, którym w Jego ręku był Babilon (Jer. 51:7). Czy zagłada dosięgła wszystkich bez wyjątku? Nie. Przecież z wizji Ezechiela wynikało, że Babilończycy oszczędzą niektóre osoby (Rodz. 18:22-33; 2 Piotra 2:9).

¹⁰ Wśród wiernych osób, które przeżyły, znaleźli się Rechabici, Etiopczyk Ebed-Melech, prorok Jeremiasz i jego sekretarz, Baruch (Jer. 35:1-19; 39:15-18; 45:1-5). Z wizji Ezechiela możemy wyciągnąć wniosek, że te osoby ‛wzdychały i jęczały z powodu wszystkich obrzydliwych rzeczy popełnianych w Jerozolimie’ (Ezech. 9:4). Bez wątpienia już wcześniej — przed zagładą Jerozolimy — pokazały, że z całego serca odrzucają niegodziwość i chcą wielbić Jehowę w czysty sposób, dlatego mogły zostać ocalone.

11. Kogo wyobrażało sześciu mężczyzn z niszczycielską bronią oraz mężczyzna z kałamarzem sekretarskim?

¹¹ Czy te osoby dosłownie otrzymały znak umożliwiający ocalenie? Biblia nie mówi, żeby ktokolwiek — Ezechiel albo inny prorok — przeszedł przez Jerozolimę i umieścił znak na czołach wiernych osób. Najwyraźniej więc wizja Ezechiela wyjawia, co się działo w dziedzinie duchowej i dlatego było niewidoczne dla ludzi. Człowiek z kałamarzem sekretarskim i sześciu mężczyzn z niszczycielską bronią wyobrażali wierne duchowe stworzenia Jehowy, które zawsze są gotowe do spełniania Jego woli (Ps. 103:20, 21). Jehowa z pewnością posłużył się swoimi aniołami, żeby nadzorowali wykonanie wyroku na niewiernej Jerozolimie. Aniołowie w sensie symbolicznym zrobili znak na czołach tych, którzy mieli zostać ocaleni — zadbali o to, żeby wyrok nie był wykonany na oślep, tylko w sposób wybiórczy.

12, 13. (a) Dlaczego Jehowa rozgniewał się na Jerozolimę i dlaczego powinniśmy się spodziewać, że obecnie zareaguje podobnie? (b) Czy chrześcijaństwo jest odpowiednikiem starożytnej Jerozolimy? Wyjaśnij to. (Zobacz ramkę „Czy chrześcijaństwo jest odpowiednikiem Jerozolimy?”).

¹² Przed nami wykonanie wyroku Jehowy na niespotykaną skalę — „wielki ucisk, jakiego jeszcze nie było od początku świata i jakiego już nigdy więcej nie będzie” (Mat. 24:21).  W miarę jak się zbliża to niezwykłe wydarzenie, mogą się nam nasuwać ważne pytania: Czy zagłada będzie selektywna, a nie przypadkowa? Czy osoby, które wielbią Jehowę w czysty sposób, otrzymają jakiś znak umożliwiający ocalenie? Innymi słowy, czy wizja przedstawiająca człowieka z kałamarzem spełni się w naszych czasach? Odpowiedź na wszystkie te pytania brzmi: tak. Skąd taki wniosek?

¹³ Przypomnijmy sobie, dlaczego Jehowa wylał swój gniew na starożytną Jerozolimę. Zajrzyjmy jeszcze raz do Księgi Ezechiela 9:8, 9 (odczytaj). Kiedy Ezechiel obawiał się, że nadchodząca zagłada może oznaczać śmierć „wszystkich pozostałych z Izraela”, Jehowa wymienił cztery powody wykonania wyroku. Po pierwsze, „grzech” * narodu był „bardzo, bardzo wielki”. Po drugie, w Judzie ‛przelewano mnóstwo krwi’. Po trzecie, Jerozolima, czyli stolica Judy, była ‛pełna zepsucia’. Po czwarte, ludzie usprawiedliwiali swoje niegodziwe postępowanie, wmawiając sobie, że Jehowa tego „nie widzi”. Czy te słowa nie brzmią jak potępienie dzisiejszego zdeprawowanego, pełnego przemocy świata, w którym większość osób nie służy Bogu? Ponieważ Jehowa się „nie zmienia”, z pewnością to, co wywoływało Jego słuszny gniew w czasach Ezechiela, wywołuje podobną reakcję obecnie (Jak. 1:17; Malach. 3:6). Dlatego powinniśmy się spodziewać, że również w naszych czasach sześciu mężczyzn z niszczycielską bronią oraz człowiek z kałamarzem sekretarskim dostaną zadanie do wykonania!

14, 15. Jakie przykłady pokazują, że Jehowa zawsze ostrzega ludzi przed zagładą?

¹⁴ Jak w takim razie prorocza wizja Ezechiela spełnia się w naszych czasach? Jeśli rozważymy, jak urzeczywistniła się wcześniej, to zrozumiemy, czego możemy się spodziewać teraz i w przyszłości. Przeanalizujmy, jak niektóre elementy wizji spełniają się lub spełnią na naszych oczach.

¹⁵ Przed nadejściem zagłady Jehowa ostrzega ludzi. Jak omówiliśmy w rozdziale 11 tej książki, Jehowa wyznaczył Ezechiela „na strażnika dla domu Izraela” (Ezech. 3:17-19). Od roku 613 p.n.e. Ezechiel wyraźnie ostrzegał Izraelitów przed nadchodzącą zagładą. Inni prorocy, w tym Izajasz i Jeremiasz, również zapowiadali nieszczęście, które miało spotkać Jerozolimę (Izaj. 39:6, 7; Jer. 25:8, 9, 11). W naszych czasach Jehowa za pośrednictwem swojego Syna posługuje się małą grupą pomazańców nie tylko po to, żeby zapewniać pokarm duchowy ‛sługom w domu’ Chrystusa, ale też żeby ostrzegać ludzi przed szybko nadchodzącym wielkim uciskiem (Mat. 24:45).

16. Czy słudzy Jehowy ‛stawiają znak na czołach’ ludzi, którzy mają przeżyć? Wyjaśnij to.

 ¹⁶ Słudzy Jehowy nie robią znaku na czołach tych, którzy mają przeżyć. Pamiętajmy, że Ezechielowi nie polecono, żeby przeszedł przez Jerozolimę i zrobił znak na czołach wiernych ludzi. Podobnie nam nie polecono opatrywać jakimś znakiem ludzi godnych ocalenia. Jako ‛słudzy w domu’ Chrystusa dostaliśmy polecenie, żeby głosić. Pokazujemy, że traktujemy to zadanie poważnie, gdy gorliwie głosimy dobrą nowinę o Królestwie Bożym i z zapałem ostrzegamy przed bliskim końcem niegodziwego świata (Mat. 24:14; 28:18-20). W ten sposób przyczyniamy się do tego, że szczere osoby stają po stronie prawdziwego wielbienia (1 Tym. 4:16).

17. Co już dziś trzeba robić, żeby w przyszłości otrzymać znak umożliwiający ocalenie?

¹⁷ Żeby przetrwać nadchodzącą zagładę, już teraz trzeba dowodzić swojej wiary. Jak się przekonaliśmy, osoby, które w 607 roku p.n.e. przeżyły zniszczenie Jerozolimy, już wcześniej pokazały, że nienawidzą zła i chcą wielbić Boga w czysty sposób. Podobnie jest dzisiaj. Zanim nadejdzie zagłada, ludzie, którzy chcą ocaleć, powinni ‛wzdychać i jęczeć’ — czyli być głęboko zasmuceni z powodu wszystkich obrzydliwych rzeczy, które dzieją się na świecie. I nie powinni ukrywać takich uczuć, ale słowami i czynami pokazywać, że pragną wielbić Boga w czysty sposób. Jak mogą to robić? Muszą pozytywnie zareagować  na dobrą nowinę, w coraz większej mierze naśladować osobowość Jezusa, przyjąć chrzest na dowód oddania się Jehowie i lojalnie wspierać braci Chrystusa (Ezech. 9:4; Mat. 25:34-40; Efez. 4:22-24; 1 Piotra 3:21). Tylko ci, którzy już teraz tak postępują — i będą wielbić Boga w czysty sposób, kiedy rozpocznie się wielki ucisk — otrzymają znak umożliwiający przeżycie.

18. (a) Jak i kiedy lojalne osoby otrzymają znak od Jezusa Chrystusa? (b) Czy wierni pomazańcy potrzebują znaku umożliwiającego ocalenie? Objaśnij to.

¹⁸ Stawianie znaku na czołach lojalnych osób odbędzie się w dziedzinie niebiańskiej. W czasach Ezechiela w stawianiu znaku na czołach wiernych osób uczestniczyli aniołowie. We współczesnym spełnieniu tego proroctwa mężczyzna z kałamarzem sekretarskim wyobraża Jezusa Chrystusa, który „przyjdzie w swojej chwale” jako Sędzia wszystkich narodów (Mat. 25:31-33). Stanie się to w trakcie wielkiego ucisku, po zniszczeniu religii fałszywej *. W tym decydującym momencie, tuż przed rozpoczęciem Armagedonu, Jezus osądzi, kto jest symboliczną owcą, a kto kozą. Osoby z „wielkiej rzeszy” zostaną uznane za owce i otrzymają znak świadczący o tym, że „będą żyć wiecznie” (Obj. 7:9-14; Mat. 25:34-40, 46). A co z wiernymi pomazańcami? Oni nie potrzebują znaku umożliwiającego przeżycie Armagedonu. Zostaną ostatecznie  opieczętowani przed swoją śmiercią albo przed rozpoczęciem wielkiego ucisku. Później, w którymś momencie przed wybuchem Armagedonu, zostaną zabrani do nieba (Obj. 7:1-3).

19. Kto będzie towarzyszył Jezusowi w wykonaniu wyroku na obecnym systemie rzeczy? (Zobacz ramkę „Wzdychanie i jęczenie, robienie znaku, użycie broni — kiedy i jak?”).

¹⁹ Panujący w niebie Jezus Chrystus i jego wojsko wykonają wyrok na tym systemie rzeczy. W wizji Ezechiela sześciu mężczyzn z niszczycielską bronią zaczęło zabijać dopiero wtedy, gdy człowiek w lnianej szacie skończył robić znak na czołach (Ezech. 9:4-7). Nadchodząca zagłada również rozpocznie się dopiero wtedy, gdy Jezus osądzi ludzi ze wszystkich narodów i uzna za owce tych, którzy mają zostać ocaleni. Później, podczas Armagedonu, Jezus poprowadzi niebiańskie siły egzekucyjne — aniołów oraz 144 000 swoich współwładców — przeciw niegodziwemu światu. Całkowicie go zniszczy i wyzwoli wiernych sług Jehowy (Obj. 16:14-16; 19:11-21).

20. Czego nauczyliśmy się z wizji przedstawiającej mężczyznę z kałamarzem sekretarskim?

²⁰ Jesteśmy naprawdę wdzięczni za to, czego się nauczyliśmy z wizji, w której Ezechiel zobaczył człowieka z kałamarzem sekretarskim! Możemy być przekonani, że Jehowa nie zniszczy ludzi prawych razem z niegodziwymi (Ps. 97:10). Wiemy, co powinniśmy robić teraz, żeby w przyszłości otrzymać znak umożliwiający ocalenie. Jako słudzy Jehowy jesteśmy zdecydowani gorliwie głosić dobrą nowinę i ostrzegać tych, którzy wzdychają i jęczą z powodu zła popełnianego w świecie Szatana. Mamy przywilej pomagać osobom, które mają „właściwe nastawienie serca potrzebne do uzyskania życia wiecznego”. Dzięki temu będą mogły razem z nami wielbić Boga w czysty sposób i otrzymają znak umożliwiający ocalenie oraz życie w sprawiedliwym nowym świecie (Dzieje 13:48).