Zestawienie nowych wyjaśnień
Przez lata na łamach Strażnicy podawano zaktualizowane zrozumienie różnych fragmentów Księgi Ezechiela. Książka Czyste wielbienie Jehowy — nareszcie przywrócone! zawiera kolejne uściślenia. Sprawdź, czy potrafisz odpowiedzieć na poniższe pytania.
Co wyobrażają cztery twarze żywych stworzeń?
Wcześniejsze zrozumienie: Każda z czterech twarzy żywych stworzeń, czyli cherubów, wyobraża jeden z czterech głównych przymiotów Jehowy.
Obecne zrozumienie: Chociaż każda z czterech twarzy żywych stworzeń symbolizuje jeden z czterech głównych przymiotów Boga, to brane pod uwagę razem oznaczają wszystkie Jego cechy. Poza tym cztery twarze uświadamiają nam niezrównanie wielką potęgę i chwałę Jehowy.
Uzasadnienie: W Słowie Bożym liczba cztery jest często używana w celu pokazania, że coś obejmuje wszystko, jest kompletne, zupełne. Dlatego kiedy cztery twarze są ukazane razem, chodzi o coś więcej niż cztery konkretne przymioty: o całą zachwycającą osobowość Jehowy. Poza tym były to twarze istot — lwa, byka, orła i człowieka — które odznaczają się dostojeństwem, siłą i potęgą. Jednak te cztery potężne istoty (wyobrażone przez cztery twarze każdego cheruba) zostały ukazane poniżej tronu Jehowy, co podkreśla, że Jehowa jest Najwyższym Władcą, który panuje nad wszystkim.
Kogo wyobraża człowiek z kałamarzem sekretarskim?
Wcześniejsze zrozumienie: Człowiek z kałamarzem sekretarskim wyobraża ostatek pomazańców. Kiedy pomazańcy prowadzą dzieło głoszenia i pozyskiwania uczniów, stawiają symboliczny znak na czołach tych, którzy stają się częścią „wielkiej rzeszy” (Obj. 7:9).
Obecne zrozumienie: Człowiek z kałamarzem sekretarskim wyobraża Jezusa Chrystusa. Będzie on stawiał znak na czołach ludzi należących do wielkiej rzeszy, kiedy podczas „wielkiego ucisku” uzna ich za symboliczne owce (Mat. 24:21).
Uzasadnienie: Jehowa powierzył sądzenie swojemu Synowi (Jana 5:22, 23). Zgodnie z Ewangelią według Mateusza 25:31-33 to właśnie Jezus ostatecznie osądzi, kto należy do „owiec”, a kto do „kóz”.
Czy Ohola i Oholiba wyobrażają katolicyzm i protestantyzm?
Wcześniejsze zrozumienie: Starsza siostra — Ohola (Samaria, stolica Izraela) — jest pierwowzorem katolicyzmu; młodsza, Oholiba (Jerozolima, stolica Judy) — protestantyzmu.
Obecne zrozumienie: Te zajmujące się prostytucją siostry nie są pierwowzorami żadnej z części chrześcijaństwa. Ich opis pokazuje raczej, co czuje Jehowa, gdy ktoś, kto wcześniej lojalnie Mu służył, dopuszcza się duchowej prostytucji. Jego odczucia w stosunku do wszystkich fałszywych religii są podobne.
Uzasadnienie: Z Biblii nie wynika, że Ohola i Oholiba są pierwowzorami chrześcijaństwa. Izrael i Juda były kiedyś dla Jehowy niczym wierne żony, ale chrześcijaństwo nigdy nie miało z Nim takiej więzi. Rozdziały 16 i 23 Księgi Ezechiela, w których niewierny lud Boży został porównany do prostytutek, dają nadzieję na to, że z czasem zmieni on swoje postępowanie i znowu zacznie wielbić Boga w czysty sposób. A chrześcijaństwo, będące częścią Babilonu Wielkiego, nie ma takiej perspektywy.
Czy chrześcijaństwo jest odpowiednikiem starożytnej odstępczej Jerozolimy?
Wcześniejsze zrozumienie: Niewierna Jerozolima jest pierwowzorem chrześcijaństwa. Dlatego zagłada tego miasta zapowiadała to, co czeka chrześcijaństwo.
Obecne zrozumienie: Sytuacja niewiernych Izraelitów w Jerozolimie — panujące tam bałwochwalstwo oraz upadek moralny — rzeczywiście przypomina to, co dzieje się w chrześcijaństwie, ale już nie uważamy, że jest ono odpowiednikiem starożytnej Jerozolimy.
Uzasadnienie: Nie ma biblijnych podstaw, by twierdzić, że w tym wypadku mamy do czynienia z pierwowzorem i jego odpowiednikiem. W przeciwieństwie do mieszkańców starożytnej Jerozolimy wyznawcy religii chrześcijaństwa nigdy nie praktykowali czystego wielbienia. Poza tym Jerozolima w pewnym momencie skorzystała z miłosierdzia Jehowy, natomiast chrześcijaństwo nie ma takiej możliwości.
Jak spełniła się wizja doliny suchych kości?
Wcześniejsze zrozumienie: W roku 1918 prześladowani pomazańcy znaleźli się w niewoli Babilonu Wielkiego — w stanie prawie zupełnej nieaktywności przypominającej śmierć. Ten krótki okres zakończył się w roku 1919, kiedy Jehowa ich ożywił, dzięki czemu mogli znów głosić o Królestwie.
Obecne zrozumienie: Podobny do śmierci stan duchowej niewoli trwał całe wieki. Zaczął się w II wieku n.e. — na długo przed rokiem 1918 — a zakończył w roku 1919. Pokrywa się mniej więcej z trwającym wiele stuleci okresem wzrostu pszenicy i chwastów, o którym mówił Jezus w swojej przypowieści.
Uzasadnienie: Niewola starożytnego Izraela trwała stosunkowo długo — od 740 do 537 roku p.n.e. Proroctwo Ezechiela opisuje kości jako „suche” lub „bardzo suche”, co wskazuje, że ludzie, do których one należały, byli martwi już od dawna. Poza tym ożywienie kości miało być stopniowe i trwać jakiś czas.
Co wyobraża złączenie dwóch lasek?
Wcześniejsze zrozumienie: Po krótkim okresie braku jedności podczas I wojny światowej wierni członkowie ostatka pomazańców znowu się zjednoczyli w roku 1919.
Obecne zrozumienie: To proroctwo podkreśla, że Jehowa zjednoczy swoich sług. Po roku 1919 do pomazańców dołączyła ciągle powiększająca się grupa osób, które mają nadzieję na życie na ziemi. Obie grupy wielbią Jehowę w jedności.
Uzasadnienie: Proroctwo nie opisuje jednej laski, która zostaje podzielona na dwie części, a potem połączona w jedną. Dlatego nie chodzi tu o jedną grupę, która miałaby się podzielić, a potem zjednoczyć. Proroctwo opisuje, jak jednoczą się dwie różne grupy.
Kim jest Gog z Magog?
Wcześniejsze zrozumienie: Gog z Magog to prorocze określenie, które odnosi się do Szatana po wyrzuceniu go z nieba.
Obecne zrozumienie: Określenie Gog z Magog odnosi się do koalicji narodów, która zaatakuje lud Boży podczas wielkiego ucisku.
Uzasadnienie: Proroczy opis Goga — to, że będzie dany jako pokarm dla drapieżnych ptaków oraz pogrzebany na ziemi — wskazuje, że nie chodzi o stworzenie duchowe. Co więcej, opis ataku Goga pasuje do opisów ataku narodów na lud Boży zamieszczonych w Księdze Daniela oraz Księdze Objawienia (Dan. 11:40, 44, 45; Obj. 17:14; 19:19).
Czy Ezechiel zobaczył wielką duchową świątynię, którą później opisał apostoł Paweł?
Wcześniejsze zrozumienie: Świątynia z Księgi Ezechiela to ta sama świątynia, którą później opisał apostoł Paweł.
Obecne zrozumienie: Ezechiel nie zobaczył świątyni duchowej, która zaczęła istnieć w 29 roku n.e. Wizja, którą otrzymał, uwypuklała, że po powrocie wygnańców z niewoli zostanie przywrócony wzorzec czystego wielbienia określony w Prawie Mojżeszowym. Natomiast natchnione wyjaśnienia Pawła dotyczą przede wszystkim tego, czego w latach 29-33 n.e. dokonał Jezus jako Większy Arcykapłan. Opis świątyni Ezechiela nie zawiera wzmianki o arcykapłanie i koncentruje się na duchowym odrodzeniu, które zaczęło się w 1919 roku. Dlatego w elementach świątyni opisanej przez Ezechiela ani w jej wymiarach nie doszukujemy się pierwowzorów. Powinniśmy raczej koncentrować się na tym, czego wizja Ezechiela uczy nas o wymaganiach Jehowy co do czystego wielbienia.
Uzasadnienie: Świątynia widziana przez Ezechiela znacząco różni się od wielkiej świątyni duchowej. Na przykład w wizji Ezechiela wspomniano o wielu ofiarach ze zwierząt, a w świątyni duchowej złożono tylko jedną ofiarę, „raz na zawsze” (Hebr. 9:11, 12). Kiedy setki lat przed przyjściem Chrystusa Ezechiel otrzymał wizję świątyni, nie był to jeszcze wyznaczony przez Jehowę czas na ujawnienie głębokich prawd dotyczących świątyni duchowej.
